Του Χρήστου Κοντού

Για να δημιουργήσεις Παιδεία, θα πρέπει να την έχεις… και δυστυχώς σε αυτή τη χώρα πλην ελαχίστων, οι οποίοι τελικά είναι οι μόνοι που δεν μιλάνε, δεν την έχει κανείς και το πιο τραγικό όλων, είναι πως κανείς δεν θέλει να την φτιάξει.

Ξεκινώντας από τον πρωθυπουργό και καταλήγοντας στους εκπαιδευτικούς, κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για το μέλλον της Παιδείας σε αυτή τη χώρα. Η πολιτική εξουσία την μεταχειρίζεται όπως την βολεύει και χωρίς να τολμά να σπάσει αυγά γιατί αυτό σημαίνει τεράστιες ανακατατάξεις και μεγάλα κονδύλια, οπότε αρέσκεται στα πυροτεχνήματα τύπου σημαίας ή παρελάσεων και στην εκπαιδευτική κοινότητα όσοι δεν είναι ανίκανοι… δεν μιλάνε ή μιλάνε μόνο όταν ξεβολεύονται.

Αλήθεια θυμάται κανείς πότε έγινε η τελευταία μεγάλη απεργία (με συμμετοχή, όχι τρεις και ο κούκος), με θέμα τις αλλαγές στην Παιδεία και με συγκεκριμένες προτάσεις; Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην αύξηση των αριθμών των παιδιών στα τμήματα ή το κλείσιμο σχολικών μονάδων που έκαιγε δασκάλους και καθηγητές είτε γιατί θα είχαν περισσότερη δουλειά, είτε γιατί θα χανόταν κάποιοι θέσεις εργασίας και κάποιοι θα αναγκαζόταν να τρέχουν σε δύο ή τρία σχολεία.

Σας παραθέτω την παρακάτω είδηση, μόνο και μόνο για να δείτε την κατάντια μας:

«Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας θεωρείται ένα από τα καλύτερα του κόσμου. Βρίσκεται μέσα στην πρώτη δεκάδα στην παγκόσμια κατάταξη. Ωστόσο, οι αρχές της Φινλανδίας δεν επαναπαύονται σε αυτό και ετοιμάζονται για μια πραγματική επανάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι Φινλανδοί αξιωματούχοι θέλουν να καταργήσουν τα σχολικά μαθήματα από το πρόγραμμα σπουδών. Δεν θα υπάρχουν πια μαθήματα φυσικής, μαθηματικών, λογοτεχνίας, ιστορίας ή γεωγραφίας. Ο επικεφαλής του Τμήματος Εκπαίδευσης στο Ελσίνκι, Marjo Kyllonen, εξήγησε τις αλλαγές: «Υπάρχουν σχολεία που διδάσκουν με τον παλιομαδίτικο τρόπο, ο οποίος ήταν αποτελεσματικός το 1900, αλλά σήμερα οι ανάγκες δεν είναι πια οι ίδιες και χρειαζόμαστε κάτι πιο κατάλληλο για τον 21ο αιώνα.» Αντί για μεμονωμένα μαθήματα, οι μαθητές θα διδάσκονται γεγονότα και φαινόμενα σε μια διεπιστημονική μορφή. Για παράδειγμα, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα εξεταστεί από την σκοπιά της ιστορίας, της γεωγραφίας και των μαθηματικών. Με αυτόν τον τρόπο, οι μαθητές θα μπορούν να απορροφήσουν πολλές γνώσεις σχετικά με την αγγλική γλώσσα, την οικονομία και τις δεξιότητες επικοινωνίας».

Κι επειδή κάποιοι θα τρέξουν να υπερασπιστούν το σύστημα με επιχειρήματα τις.. φοβερές γνώσεις των παιδιών μας, τα εκπληκτικά πανεπιστήμια όπου όλος ο πλανήτης μας ζηλεύει γι΄αυτό και οι επιστήμονές μας γίνονται ανάρπαστοι στο εξωτερικό… θα πω απλά πως υπάλληλοί τους πάμε… γιατί η πικρή αλήθεια είναι πως τέτοιοι είμαστε, τέτοια Παιδεία αξίζουμε.