Του Χρήστου Κοντού

Μεγάλος σάλος ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες με την ανάρτηση ενός ιερέα που συνεχάρη το παιδί του γιατί δεν πέτυχε στις εξετάσεις. Οξύμωρο θα μου πείτε… Ε και; Άλλος ένας καυγάς στα σόσιαλ μίντια, χωρίς κανένα αντίκρισμα και χωρίς καμιά ουσία.

Μήπως με αυτό το «post» άλλαξε κάτι στην Παιδεία; Μήπως νομίζουμε πως με το να γράφουμε τις απόψεις μας και να μαζεύουμε λάικ πετυχαίνουμε την άσκηση πίεσης στην εκάστοτε εξουσία, ώστε να αλλάξει τα κακώς κείμενα; Είναι αστείο ακόμη και ως σκέψη.
Αντίθετα αυτό έρχεται να λειτουργήσει ως βούτυρο στο ψωμί της κάθε κυβέρνησης αφού όχι μόνον δεν βλέπει κόσμο στον δρόμο να αντιδρά, αλλά αντίθετα τον έχει καθηλωμένο στο καναπέ σερβίροντάς του ότι κουτόχορτο θέλει κάθε φορά που πάει να σηκωθεί από αυτόν…

Απέτυχε ο γιος του παπά όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά. Ε και; Η ζωή συνεχίζεται και αν θέλουμε πραγματικά να παρέμβουμε σε κάτι είναι η διαμόρφωση μιας καλύτερης ζωής γι’ αυτά τα παιδιά, είτε επιτυγχάνουν να μπούνε σε μια σχολή είτε όχι.

Να μπορέσουμε να τα δώσουμε μια επαγγελματική προοπτική όταν τελειώσουν για μια αξιοπρεπή διαβίωση, γιατί ο χρόνος τρέχει σα νερό και από τους σημερινούς πανηγυρισμούς έρχεται η ώρα της αλήθειας, που δεν είναι άλλη από τον εφιάλτη της ανεργίας σε μια χώρα κατεστραμμένη, σε μια χώρα όπου οι κάτοικοί της αρνούνται να αλλάξουν, σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί έχουν αναγάγει το ψέμα ως επάγγελμα με μόνο στόχο την επανεκλογή τους και τη συνέχιση του πάρτι με τα χρήματα του λαού.

Με αυτά πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθούμε σοβαρά γιατί μόνον έτσι μπορεί να εκλείψει ο κάθε παπατζής σε αυτή τη χώρα.