Οι ευέλικτες μορφές εργασίας που προβλέπονται μέσα από τις διατάξεις των αντεργατικών νόμων 4808/21, 5053/23 και του ΠΔ 62/2025  νομιμοποιούν και με τη βούλα της κυβέρνησης την κατάργηση του οκταώρου και την αύξηση των ωρών εργασίας, την ευελιξία στην πρόσληψη των εργαζομένων για λίγες μέρες, τη νομιμοποίηση της εργασίας μέχρι και 13 ώρες την ημέρα κι οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους.

Η εργασιακή αποκατάσταση σήμερα είναι ζητούμενο καθώς ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας είναι πλέον μια δυναμική διαδικασία που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας.

Στην αύξηση της ανεργίας συντελούν ακόμη:

1. Η τεχνολογική εξέλιξη που στην εποχή της 3^ης Βιομηχανικής επανάστασης δημιούργησε στις βιομηχανίες και στις βιοτεχνίες υψηλό βαθμό αυτοματοποίησης στην παραγωγή των προϊόντων με αποτέλεσμα να αντικαταστήσει σε πολλές  επιχειρήσεις  το απασχολούμενο εργατικό δυναμικό με ρομπότ και κατασκευές νέας τεχνολογίας με στόχο  σε βάθος χρόνου τη μείωση, κατά πολύ, του κόστους παραγωγής.

1. Ο στόχος των βιομηχανιών για κερδοφόρες επιχειρήσεις με μείωση του αριθμού των εργαζομένων και συνεπώς μείωση του κόστους παραγωγής.
2. Η έλλειψη έρευνας αγοράς για την αναγκαιότητα περαιτέρω εξειδικεύσεων και δημιουργίας νέων επαγγελμάτων που την εποχή της 4^ης Βιομηχανικής Επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης είναι αναγκαία.
3. Η μεταφορά πολλών επιχειρήσεων σε κράτη που δεν ανήκουν στην Ε.Ε. και που προσφέρουν για τις εταιρίες κι επιχειρήσεις φορολογικό παράδεισο και χαμηλό κόστος παραγωγής. Οι επιχειρήσεις αυτές ως γνωστόν παράγουν τα ανταλλακτικά τους σε χώρες εκτός ΕΕ ενώ πολλές από αυτές πραγματοποιούν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους  εκτός ΕΕ και λειτουργούν το υπόλοιπο σκέλος της επιχείρησης δηλ. σχεδιασμό, αγορές, πωλήσεις, παραγγελίες κ.ό.κ. στη μητρική χώρα.

Η ανεργία προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στην οικονομία ενός κράτους,  πονοκέφαλο στα ελληνικά νοικοκυριά, οδηγεί στην φτωχοποίηση και δεν τιθασεύεται χωρίς τον αναγκαίο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.

Για την αντιμετώπιση της ανεργίας απαιτείται ένας σχεδιασμός με προοπτική, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η τεχνολογική εξέλιξη έχει αλλάξει τα δεδομένα.

Απαιτείται σύσταση επιτροπών εργασίας που θα αξιολογούν σε τακτά χρονικά διαστήματα τη δυνατότητα απορρόφησης ανθρώπινου δυναμικού στην εγχώρια αλλά κι ευρωπαϊκή αγορά σε συνάρτηση με προγράμματα απασχόλησης κι επενδύσεων που  μπορούν να δημιουργήσουν μελέτες και στατιστικές χρήσιμες για την πρόληψη κι αντιμετώπιση ενός μεγάλου κοινωνικού προβλήματος όπως η ανεργία.

Αυτό με μία προϋπόθεση: αύξηση της χρηματοδότησης στην έρευνα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό κι εξειδίκευση των προγραμμάτων σπουδών. Σίγουρα απαιτείται κι ένας νέος επαγγελματικός προσανατολισμός της κοινωνίας όσον αφορά την καλύτερη δυνατή κι όχι πάντα την επιθυμητή επαγγελματική αποκατάσταση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θεσμοθετηθούν ανεξάρτητες  γνωμοδοτικές αρχές από υψηλού κύρους επιστήμονες  που θα αναλάβουν την αξιοποίηση όλων των μέσων προτείνοντας στα συναρμόδια υπουργεία τις αναγκαίες λύσεις και τον επικαιροποιημένο επαγγελματικό προσανατολισμό.

Τσιάκαλος Γεώργιος