«Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».
Nίκος Μπελογιάννης, 22.12.1915- 30.3.1952.

Στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης.
Ο Μπελογιάννης εντάσσεται από τα νεανικά του χρόνια στο κομμουνιστικό κίνημα και συλλαμβάνεται επί Μεταξά. Η Κατοχή τον βρίσκει φυλακισμένο στην Ακροναυπλία. Απέδρασε το 1943 από το νοσοκομείο Σωτηρία, όπου νοσηλευόταν, και εντάχθηκε αμέσως στον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου. Την περίοδο του εμφυλίου περνάει στον Δημοκρατικό Στρατό και μένει μέχρι και το 1949, οπότε και φεύγει για τις ανατολικές χώρες μαζί με άλλους αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού. Επιστρέφει το 1950, για να ανασυγκροτήσει τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ και να τις καθαρίσει από τους ασφαλίτες που είχαν εισρεύσει.
Συλλαμβάνεται στα τέλη του ίδιου χρόνου, και τον Οκτώβρη του 1951 και κατηγορείται, μαζί με άλλα 92 άτομα για απόπειρα ανασυγκρότησης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, το οποίο εκείνη την εποχή θεωρείται ότι δρα ενάντια στα συμφέροντα και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδα. Η αρχική απόφαση για θανατική καταδίκη των δέκα εξ αυτών προκαλεί τη διεθνή κατακραυγή κι έτσι αρχικά την παίρνουν πίσω.

«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω», θα δηλώσει ο Μπελογιάννης κλείνοντας την απολογία του στην δίκη αυτή.
Ωστόσο, ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του θεωρούνται επικίνδυνοι για το καινούργιο μετεμφυλιακό καθεστώς. Έτσι τον Φεβρουάριο του 1952, ο Μπελογιάννης και άλλοι 28 σύντροφοί του δικάζονται εκ νέου με την κατηγορία αυτή τη φορά της κατασκοπίας. Οκτώ αποφασίζεται να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι ένας από αυτούς. Με ένα  γαρύφαλλο στο χέρι, παρακολουθεί τη δίκη, της οποίας το αποτέλεσμα γνωρίζει εκ των προτέρων. Κι όμως, όλες τις μέρες της δίκης κρατάει το κόκκινο γαρύφαλλο και χαμογελά. Στις 30 Μάρτη, 4.12 π.μ., ημέρα Κυριακή, κι ενώ κανείς δεν το περίμενε, οι τέσσερις εκτελούνται στο Γουδί. Να σημειώσουμε ότι και κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τις Κυριακές δεν γίνονταν εκτελέσεις.
Ο Νίκος Μπελογιάννης, εκτός από μαχητής με το όπλο στο χέρι ενάντια στους κατακτητές και στους εκμεταλλευτές ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα. Ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού. Απόδειξη τα βιβλία του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» και «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα». Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.

Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία του κομμουνιστικού κινήματος, μιας ολόκληρης γενιάς αγωνιστών που θυσίασαν τα νιάτα τους κι έδωσαν τις ζωές τους για μια καλύτερη ζωή για όλους τους ανθρώπους, που έχυσαν το αίμα τους για μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία.

Στο πρόσωπό του, τιμάμε τους αμέτρητους αυτούς κομμουνιστές και κομμουνίστριες που δε λογάριασαν τίποτε μπρος στον αγώνα για μια ανθρώπινη ζωή και ας μην ξεχνάμε ποτέ  τι εισέπραξαν ως ανταμοιβή από την ελληνική αστική τάξη πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, από τους ναζί κατακτητές και στη συνέχεια από τους Εγγλέζους κι Αμερικάνους ιμπεριαλιστές: φυλακίσεις κι εξορίες, διώξεις και ναπάλμ, βασανισμούς και εκτελεστικά αποσπάσματα.
Οι αγώνες και οι θυσίες τους αποτελούν φωτεινό παράδειγμα κι οδηγό για όλες και όλους που οραματιζόμαστε έναν κόσμο ελευθερίας κι ισότητας και βαδίζουμε στα χνάρια τους, πιάνοντας την κόκκινη κλωστή που συνδέει τις πιο μεγάλες και φωτεινές σελίδες του εργατικού, νεολαιίστικου και κομμουνιστικού κινήματος. Μέχρι τη νίκη!
Γιατί, όπως έγραψε ο Νίκος Μπελογιάννης:

“Τον καιρό του Μάρξ ήταν μια χούφτα άνθρωποι.
Στις μέρες μας είναι 800 εκατομμύρια.
Μεθαύριο θα ’ναι όλος ο κόσμος”.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ!

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ