Μέρες λαμπρές, διαυγείς, υπέροχες. Φυσάει ο βοριάς καθαρίζοντας και τα τελευταία ίχνη υγρασίας από την ατμόσφαιρα και μαζί τους σβήνει τις θύμησες από τις μακριές ράθυμες καλοκαιρινές μέρες. Φθινόπωρο που καλπάζει πάνω σε λόφους και βουνά. Μέρες μοναδικές που σε καλούν να δραπετεύσεις από την πόλη και με οποιαδήποτε πρόφαση να βρεθείς στην ύπαιθρο. Μέρες όπως αυτή της περασμένης Κυριακής που επιχειρήσαμε μια διάσχιση από το Στεφάνι μέχρι το Κουκουφλί.

Έτσι άρχιζε το άρθρο που δημοσιεύσαμε πριν από 11 χρόνια για μια πορεία που ξεκινούσε από το Στεφάνι, περνούσε από την κορυφή Μπουρλόκο και κατέληγε στο δασικό χωριό στο Κουκουφλί. Από τότε τίποτε δεν άλλαξε παρά μόνο η παρέα που τώρα πλήθυνε και απλώνει ρίζες και σε νεώτερες ηλικίες.

Το Στεφάνι παραμένει πάντα το απομονωμένο ορεινότερο χωριό του νομού μας σε υψόμετρο 1350 μέτρα. Ο δρόμος στριφογυρίζει δίπλα στο Σκληνασιώτικο ρέμα και μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς, σκοτεινό ακόμα καθώς ο ήλιος αργεί να δείξει το πρόσωπό του στο στενό φαράγγι. Αντίθετα, το χωριό λούζεται στο φως. Εκπληκτική διαύγεια. Τα πυκνά δάση της σειράς Δοκίμι – Μοράβα φωτίζονται από το κίτρινο – κόκκινο της διάσπαρτης οξιάς. Είναι το φθινόπωρο στο μεσουράνημά του.

Ξεκινώντας μέσα από το χωριό, ψάχνουμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει πίσω από τις ράχες, για να ανταμώσουμε τον δασόδρομο που έρχεται από την Ανθούσα. Δύσκολο εγχείρημα αφού δεν υπάρχουν σημάδια και το δάσος είναι πυκνό. Ανηφορίζοντας απότομα στις οξιές με κατεύθυνση δυτική, βγαίνουμε σε διάσελο και στρέφουμε δεξιά, μέσα σε πεύκα, με κατεύθυνση βόρεια. Σε υψόμετρο 1600 μέτρων, βαδίζουμε σε ξέφωτο μέχρι τον δασόδρομο.

Μακρινή η κορυφή, αλλά ξεκάθαρη πλέον η πορεία μας. Κατά μήκος του χωματόδρομου, με μικρά ανεβοκατεβάσματα. Πότε μέσα από οξιές και πότε σε ξέφωτα, η πορεία μας είναι απολαυστική. Κυρίως είναι η παρουσία μοναχικών ξηροπλάτανων που αιχμαλωτίζει την προσοχή μας. Αυτό το εκπληκτικό είδος σφένδαμου (Acer obstusatum) δεν έχει καμία σχέση με τα πλατάνια. Είναι το χρώμα των φύλλων του που στην περίοδο του φθινοπώρου παίρνει όλη την χρωματική παλέτα του κίτρινου από το λεμονί μέχρι την ώχρα και το καφετί και στη συνέχεια περνά σε αυτή του κόκκινου. Κάθε φύλλο που πέφτει στο χώμα είναι και ένα εικαστικό αριστούργημα. Πρόκειται για το στολίδι του φθινοπώρου, ή μάλλον είναι η επιτομή του φθινοπώρου, ο βασικότερο λόγος για να φτάσεις μέχρι εδώ.

Στα εκτεταμένα λιβάδια που κάποτε φιλοξενούσαν μεγάλα κοπάδια προβάτων φυτρώνουν αγαρικά (Agaricus bisporus) και καλβάτιες (Calvatia gigantea), μανιτάρια που φτάνουν σε τεράστια μεγέθη, άλλος ένας λόγος για να βαδίσεις στην περιοχή.

Μετά από πολλές στάσεις φτάνουμε στο Μπουρλόκο (υψόμετρο 1720 μ.) με το γκρεμισμένο πλέον πυροφυλάκειο. Είμαστε στην άκρη της οροσειράς, αντίκρυ στην Κρανιά, τα σπίτια της οποίας ξεχωρίζουν από εδώ. Απέναντί μας ο μεγάλος όγκος της Τριγγίας με τις ψηλές αλπικές κορυφές, και δυτικά μπορούμε να διακρίνουμε όλες τις κορυφές της Κακαρδίτσας και του Λάκμου.

Μια απαραίτητη στάση για φαγητό και ξεκούραση και ακολουθεί η απότομη κατάβαση στο Κουκουφλί. Μέσα σε πυκνότατο δάσος οξιάς με έντονη την παρουσία των μανιταριών. Κάθε μορφής, σχήματος και χρώματος μύκητες που βρίσκονται στο απόγειο της παρουσίας τους.

Μια ώρα περίπου χρειάστηκε η κατάβαση και συνολικά κάπου έξι ώρες η πορεία μας που εκτός από μακρά αποδείχτηκε συναρπαστική και άκρως εντυπωσιακή.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητές μας στα γραφεία του συλλόγου μας – Μ. Μπότσαρη 2 (απέναντι από τον ΟΤΕ), κάθε Παρασκευή από 9 -10  μμ. Επιπλέον μπορείτε να ενημερώνεστε από την ιστοσελίδα μας www.trikalasport.gr και τη σελίδα μας στο facebook ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ.