Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα βιβλιοπαρουσίαση του Στέφανου Νταλάση, που έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Κινηματογράφου Τρικάλων, το βράδυ της Πέμπτης.

Πιο συγκεκριμένα, για το βιβλίο που έφερε τον τίτλο «Κοινωνία, θρησκεία και πολιτισμός, στον Ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ‘50», μίλησαν ο καθένας με τη δική του ξεχωριστή πινελιά ο Αν. Καθηγητής Κοινωνικής Θεωρίας Σύγχρονου Πολιτισμού Α.Π.Θ. κ. Χρήστος Τσιρώνης, ο Αν. Καθηγητής Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου Α.Π.Θ. κ. Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, ο Διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης – Φιλόλογος κ. Αγαθοκλής Αζέλης και ο Ιστορικός Κινηματογράφου-Διευθυντής Εκδόσεων «Αιγόκερως» κ. Γιάννης Σολδάτος.

Σύντομους χαιρετισμούς στην εκδήλωση απηύθυναν ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου και ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών κ. Χάρης Παπαδόπουλος.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την ηθική αρωγή του Δήμου Τρικκαίων, της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων, του Φεστιβάλ Κινηματόγραφου Θεσσαλονίκης. Η έκδοση πραγματοποιείται από τον εκδοτικό οίκο «Αιγόκερως».

Για το βιβλίο ο συγγραφέας Στέφανος Νταλάσης αναφέρει τα εξής:

• Στο βιβλίο «Κοινωνία, θρησκεία και πολιτισμός στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ‘50″(που αποτελεί πολύχρονη έρευνα και διδακτορική διατριβή), επιχειρούμε μέσα από διαθεματική και διεπιστημονική προσέγγιση την ανασύνθεση της “εν κινήσει” κοινωνικής και πολιτισμικής εικόνας.

• Το βιβλίο αποτελεί μια σύνθετη θεώρηση του νεοελληνικού πολιτισμού, με βάση τον ελληνικό κινηματογράφο. Μια κιβωτός πολιτισμού, που συνθέτει σ’ ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, εικόνες, στιγμές, βιώματα, αισθήματα, όνειρα, επιθυμίες, πόθους, πάθη, απόψεις του νεοελληνικού βίου, της νεοελληνικής κοινωνίας και του νεοελληνικού πολιτισμού.

• Στην έρευνά μας συνδέουμε τα δρώμενα του φιλμικού κόσμου με τα δρώμενα της κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας, μέσα από τις σχετικές βιβλιογραφικές αναφορές και από τις έρευνες και μελέτες, που έχουν γίνει για την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό πολιτισμό.

• Εν κατακλείδι, στην μελέτη μας, επιχειρούμε μια προσπάθεια ενοποίησης του τεμαχισμένου καθρέπτη της κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας, μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες.

Ενδεχομένως να μην είναι δυνατή η συγκόλληση των επιμέρους κομματιών, ώστε να έχουμε πλήρη και ολόκληρη την κοινωνική και πολιτισμική εικόνα. Ωστόσο όμως, τα κομμάτια του πάζλ της κινηματογραφικής κοινωνίας ενώνονται, μορφοποιούνται και σχηματίζουν ένα μωσαϊκό, που αν και ασπρόμαυρο είναι ζωντανό και πολύχρωμο και αντανακλά την κοινωνική εικόνα, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Εξάλλου, η κάθε ταινία, από μόνη της δεν είναι μόνο ένα κομμάτι ενός συνολικού (κοινωνικού) καθρέπτη, αλλά αποτελεί ένα αυτόνομο και ολοκληρωμένο κάδρο μιας (φιλμικής) κοινωνίας.