Του Χρήστου Κοντού

Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνεις κανείς ως δημοσιογράφος στα Τρίκαλα είναι πως για να βγάλει θέμα, θα πρέπει να γνωρίζει τις ίντριγκες του νοσοκομείου και απλά να περιμένει να «πέσει» το πρώτο τηλεφώνημα, όπου ένας γιατρός θα «καρφώνει» και μάλιστα πολλές φορές με λέξεις πεζοδρομίου τον συνάδελφό του, είτε της ίδιας κλινικής που μπορεί να περνάνε και μερόνυχτα μαζί ή της διπλανής γιατί πήρε περισσότερα και καλύτερα κρεβάτια ή γραφείο.

Οσο αυτές οι καταγγελίες γίνονται σε δημοσιογράφους, πάει καλά, όταν όμως οι γιατροί που έχουν κυβερνητικά το πάνω χέρι αρχίζουν να δημιουργούν τις δικές τους ομάδες και ομαδούλες μέσα στο νοσοκομείο, αδιαφορώντας για την ποιότητα παροχής υπηρεσιών προς το κοινό, τότε η κατάσταση ξεφεύγει και την πληρώνουν οι πολίτες, είτε με την ζωή τους, είτε με… χρήμα. Κι αυτό συμβαίνει διαχρονικά. Στο παρελθόν δεν ήταν λίγες οι φορές που το νοσοκομείο Τρικάλων υπήρξε πανελλαδικά το μαύρο πρόβατο και έχουν γραφτεί και ειπωθεί πάρα πολλά που δεν περιποιούν τιμή όχι μόνο στους γιατρούς, αλλά σε όλους τους εργαζομένους του μεγαλύτερου ιδρύματος στο νομό.

Χθες για άλλη μια φορά την ώρα που κινδυνεύουν οι Τρικαλινοί να πεθάνουν στους διαδρόμους από κορονοϊό γιατί δεν υπάρχουν κρεβάτια, αντί να δούμε το ιατρικό προσωπικό σύσσωμο στη μάχη, έβγαλε νυστέρια… και είναι μόνο η αρχή αυτών που θα ακολουθήσουν.

Η συγχώνευση των τριών κλινικών σε μία, οι πληροφορίες θέλουν να μην είναι απόφαση του διοικητού, αλλά γιατρών… που ανήκουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο και δεν θέλουν να χαλάσουν τις δικές τους κλινικές, προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις.

Σίγουρα η ανάδειξη του όλου ζητήματος, αδικεί κατάφορα τους ίδιους τους γιατρούς που επιστημονικά είναι από τους πιο καταρτισμένους, όμως μετά από αυτές τις συμπεριφορές προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Μήπως τελικά ο Παρθένης επειδή γιατρός και ο ίδιος ήξερε ακριβώς με ποιους είχε να κάνει και είχε ανάλογη συμπεριφορά;

*Η φράση «O tempora, o mores!» που αποδίδεται στα ελληνικά «Ω καιροί, ω ήθη!» αναφέρεται από τον Κικέρωνα και αφορά κριτική ηθών και πράξεων του παρόντος με τόνο ειρωνικό ή σαρκαστικό