Εγκρίθηκε πριν λίγες μέρες  η  χρηματοδότηση των 3 δισ. ευρώ για το ’18-‘19, στο πλαίσιο της ευρωτουρκικής συμφωνίας για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών  από την Ε.Ε. Τίποτε όμως δεν είναι ικανό να σταματήσει τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να απειλεί Ευρώπη, ΗΠΑ, Ελλάδα και ταυτόχρονα να έχει ανοικτά πολεμικά μέτωπα. “Με  παρακαλέσατε να μην ανοίξω τα σύνορα. Αν το κάνουμε, δεν θα βρίσκετε τρύπα να κρυφτείτε” ήταν η ευθεία  πρόκληση του σουλτάνου στην Ε.Ε.

Ώρες μετά, σημειώθηκε η πρώτη πολύνεκρη τραγωδία μέσα στο 2018 στα νερά του Αιγαίου με θύματα 16 πρόσφυγες, ανάμεσά τους πολλά παιδιά και ένα βρέφος , που προσπαθούσαν να περάσουν στο Αγαθονήσι  προμηνύοντας μια νέα θερμή περίοδο στην εξέλιξη του προσφυγικού.

Η απειλή του Ερντογαν δεν είναι νέα . Από την πρώτη στιγμή , χρησιμοποίησε τους πρόσφυγες που βρίσκονταν στο έδαφός του ως μέσο πίεσης στην άτολμη και άνευρη  Ε.Ε.  η οποία για ακόμη μια φορά θωρακίστηκε στον αστικό της συντηρητισμό  αδυνατώντας να λάβει ουσιαστικές  πολιτικές αποφάσεις , διοχετεύοντας  την ενέργεια της σε μια στείρα προσπάθεια τυπικής  αντιμετώπισης της κατάστασης .

Οι ασταμάτητες προσφυγικές ροές αναστάτωσαν τις πολιτικές εξουσίες οι οποίες , έχοντας ως άλλοθι την τρομοκρατία , αντέδρασαν  όχι μόνο δημιουργώντας ένα πλέγμα ασφάλειας στα όρια των δημοκρατικών κανόνων αλλά και επαναφέροντας πρακτικές και φιλοσοφίες οι οποίες φαίνονταν να έχουν εξαλειφθεί με το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου .

Λείπει όμως η πολιτική καθαρότητα σκέψης που απαιτεί η στιγμή για να παρακάμψει την αρτηριοσκληρωτική συντηρητική  πολιτική ηγεσία της Ευρώπης που δεν μπορεί να δει πέρα από τα όρια της επανεκλογής της και να πατάξει το φόβο που προκαλεί η μείωση της παραγωγής χρήματος και πλούτου στην Ευρώπη.  Λείπουν πραγματικά οι μεγάλοι ηγέτες που ονειρεύτηκαν  μια μεγάλη δημοκρατική ένωση, που θα διασφαλίζει την ειρήνη και την οικονομική ευημερία των λαών.

Η ευρωπαϊκές  κυβερνήσεις  αντί  να αντιμετωπίσουν δυναμικά και ολιστικά το προσφυγικό ζήτημα ,  προτιμούν  την εμπορική συναλλαγή οπλικών συστημάτων και πολεμοφοδίων στην Τουρκία  για να συνεχίσει τις επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία εναντίον των Κούρδων. Και ναι μεν κλείνουν την πόρτα στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας , ταυτόχρονα όμως δεν αρνούνται τις πολεμικές καταναλωτικές ανάγκες των γειτόνων.

Σ’ αυτό το πλαίσιο , δεδομένης της στάσης της Ε.Ε. και του παραληρηματικού Ερντογάν, δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να περιμένει ουσιαστική πρόοδο στην συνάντηση της Βάρνας στα τέλη Μαρτίου. Απαιτείται λοιπόν εγρήγορση ,ένταση στις διπλωματικές διεργασίες και στοιχειώδη εθνική συνεννόηση.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΤ. ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ