Του Χρήστου Κοντού
Η βία φέρνει βία, ένα βασικό αξίωμα της ίδιας της ζωής που «ξέχασαν» οι πολιτικοί ηγέτες, τα ονόματα των οποίων είναι γραμμένα πάνω στις βόμβες και τις σφαίρες, με τις οποίες ασκούν την οικονομική – επεκτατική τους πολιτική στις Αραβικές χώρες. Ας μην γελιόμαστε, ο πόλεμος δεν είναι θρησκευτικός, είναι απόλυτα οικονομικός. Τα χέρια των τρομοκρατών τα όπλισαν οι χώρες που έχουν συμφέροντα, αυτές εφοδίαζαν και εφοδιάζουν μέχρι σήμερα τους τζιχαντιστές, αυτές με τους συνεχείς βομβαρδισμούς καλλιεργούν αυτό το μίσος.
Σχεδόν στο σύνολό τους οι ηγέτες χαρακτήρισαν το μακελειό στο Παρίσι, χτύπημα στην καρδιά της Δημοκρατίας, χτύπημα στον πολιτισμό.
Αλήθεια Δημοκρατία και πολιτισμός είναι η φτώχεια και η πείνα των χωρών εκεί κάτω;
Είναι Δημοκρατία και πολιτισμός ο πνιγμός των εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών στη Μεσόγειο, για λίγη ελπίδα στην ειρήνη και στην εργασία; Μόλις χθες στις σιδηροδρομικές ράγες του Έβρου κόπηκε βίαια το νήμα ζωής πεντάχρονης προσφυγοπούλας, η οποία κατάφερε με την οικογένειά της να περάσει τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Πόλεμος μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας τον χαρακτήρισαν ήδη κάποιοι εξ αυτών των ηγετών. Αλήθεια πολιτισμός είναι να πεθαίνουν από την πείνα δεκάδες χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο σε όλο τον τρίτο κόσμο και βαρβαρότητα είναι η δολοφονική επίθεση στη Γαλλία και όχι μόνο;
220.000 Σύριοι εδώ και 4 χρόνια, 429 μωρά στη Γάζα πέρσι, 224 Ρώσοι πριν 15 μέρες, 44 Λιβανέζοι μόλις προχθές…δεν τους θρήνησε κανείς, κανείς δεν έβαλε την σημαία τους στο προφίλ του και κανένας παρουσιαστής καναλιού δεν έσκισε τα ρούχα του…
Προφανώς και τα δυο είναι το ίδιο βάρβαρα και το σημαντικότερο είναι πως και στα δυο τα θύματα είναι αθώοι πολίτες. Είναι οι ίδιοι οι λαοί που πλέον ζούνε κάτω από το καθεστώς του φόβου.
Όσο οι πολιτικές αυτές συνεχίζονται, όσοι οι λαοί θα εξαθλιώνονται, τόσο θα αναζητούν διέξοδο στις χώρες της… επαγγελίας κι εμείς άλλο τόσο θα χτίζουμε φράχτες και θα ψηλώνουμε κι άλλο τα τείχη των κάστρων για να αισθανόμαστε ασφαλείς, μόνο που… ουδέν κάστρον άπαρτο. Αυτός είναι ο φόβος μας και με αυτόν θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε.
