Γιάννης Τρικόπουλος, αλλά και γνωστός ως John Trik. Όσοι ασχολούνται με την ροκ μουσική, την μπλουζ αλλά και την κάντρι στα Τρίκαλα, είναι αδύνατο να μην τον ξέρουν… Παρ’ όλα αυτά τον έχουμε δει να μετέχει με την κιθάρα του σε σχήματα έντεχνου λαϊκού (παρότι δεν συμφωνεί με τον όρο). Για τον ίδιο: «Η μουσική και το είδος που έχει επιλέξει κάποιος θέλει απόλυτη προσήλωση»… «Τα Τρίκαλα έχουν πολύ μεγάλη μουσική παράδοση και επίσης έχουν και μια πολύ μεγάλη δυναμική σε νέα πράγματα και φρέσκα ακούσματα….. Όλα αυτά συνυπάρχουν και είναι ότι καλύτερο για τη μουσική, τους μουσικούς και το κοινό».

Συνέντευξη στον Χρήστο Κοντό

1. Γιάννη σε έχουμε δει σε διάφορα σχήματα να συμμετέχεις με την κιθάρα σου. Ροκ, μπλουζ, κάντρι αλλά και έντεχνο λαϊκό… Ένας καλός κιθαρίστας πρέπει να τα ξέρει όλα;

– Δε νομίζω ότι ένας καλός κιθαρίστας πρέπει να τα ξέρει όλα. Άλλωστε είναι αδύνατο χρονικά να εντρυφήσει κάποιος σε όλα τα είδη, μιας και η κιθάρα έχει φοβερό εύρος όσον αναφορά ρεπερτόριο και στυλ. Αυτό θα απαιτούσε μια ολόκληρη ζωή βέβαια… Η μουσική και το είδος που έχει επιλέξει κάποιος θέλει απόλυτη προσήλωση, αν βέβαια θέλει και έχει την ανάγκη να το υπηρετήσει και να το γνωρίσει σε βάθος.  Άλλο η προσωπική επιλογή του μουσικού πεδίου που θέλεις να ασχοληθείς και άλλο η “επαγγελματική” διαδρομή σε  αυτόν το χώρο… Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον όρο επαγγελματίας στη μουσική και άλλωστε όπως έχει πει και ο Τσάρλι Τσάπλιν, κανένας από τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα καλλιτεχνικά, δεν είναι επαγγελματίας.., άλλωστε δεν θα υπήρχε αρκετός χρόνος γι’ αυτό…Τα επαγγελματικά όμως είναι μια μεγάλη συζήτηση Χρήστο, που ίσως την κάνουμε μια άλλη στιγμή.

2. Στην πόλη του Τσιτσάνη, του Βίρβου, του Καλδάρα κλπ. οι οποίοι έχουν βάλει την σφραγίδα στο 60%, ίσως και περισσότερο, του λαϊκού τραγουδιού, μπορούν να συνυπάρχουν όλα τα είδη μουσικής;

-Τα Τρίκαλα έχουν πολύ μεγάλη μουσική παράδοση και επίσης έχουν και μια πολύ μεγάλη δυναμική σε νέα πράγματα και φρέσκα ακούσματα. Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι πιο ενεργά με τα μουσικά δρώμενα της πόλης, έχω ακούσει φοβερές δουλειές και εμπνευσμένα πράγματα σε μια πολύ μεγάλη γκάμα ακουσμάτων. Από φλαμένγκο και ρεμπέτικο μέχρι πανκ, χέβι μέταλ, αλλά και σύγχρονη ελληνική τραγουδοποιία (,,,αποφεύγω σαν ο διάβολος το λιβάνι τον όρο “έντεχνο”), ακόμα και τζαζ, βρετανική σκηνή και αμερικανική σκηνή. Όλα αυτά συνυπάρχουν και είναι ότι καλύτερο για την μουσική, τους μουσικούς και το κοινό πιστεύω.

3. Τον τελευταίο καιρό συναντούμε σχήματα σε πολλά μικρά μπαράκια, ταβερνάκια, ακόμη και σε ουζερί. Η κρίση τι ρόλο έπαιξε στη μουσική στα Τρίκαλα όσον αφορά στο επίπεδο της δουλειάς;

– Κοίτα οι ιδιοκτήτες των χώρων προσπαθούν να κάνουν πράγματα για να ανεβάσουν την κίνηση στα μαγαζιά τους… Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθούν τα live στην πόλη, πράγμα το οποίο σίγουρα είναι καλό για τους μουσικούς, αλλά και τους ακροατές… Αν μη τι άλλο έχεις την ευκαιρία και την επιλογή να ακούσεις πολλά πράγματα.. Εναπόκειται πλέον στο γούστο και την αισθητική του κόσμου να κρίνει τι του πάει και τι όχι ή τι είναι καλό και όχι… Πάντως η κρίση σίγουρα βοήθησε στο να ακουστούν περισσότερα πράγματα.

4. Σε τι επίπεδο θα κατέτασσες μουσικά την πόλη των Τρικάλων;

-Τα Τρίκαλα έχουν μακρά παράδοση στη μουσική… Αυτό είναι το μόνο σίγουρο… Στο ξαναλέω, ειδικά τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και σε διάφορα είδη… Θα έλεγα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούς από λαϊκό, ρεμπέτικο, έντεχνο, world music, rock, παραδοσιακό, οπ, progressive rock, από ντόπιους ανθρώπους που το κάνουν πάνω από όλα με μεράκι & αγάπη… Και ακόμα πιο ευτυχές είναι το γεγονός αυτό όταν οι πιο πολλοί από αυτούς είναι φίλοι σου και μπορείς να συζητάς και να ανταλλάσεις απόψεις, ιδέες και πάνω απ όλα μουσικές!

5. Ποια θεωρείς την πιο δημιουργική μουσικά περίοδο στη χώρα από την μεταπολίτευση και μετά;

– Κοίτα αν εξαιρέσεις τους ογκόλιθους της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, τον Χατζηδάκη, τον Θεοδωράκη, τον Σαββόπουλο, τον Λοΐζο, εγώ πάντα προσανατολιζόμουν όσον αφορά την ελληνική μουσική σε δουλειές τραγουδοποιών όπως του Κηλαηδόνη, του Μούτση, του Άσημου, του Σιδηρόπουλου, του Ρασούλη, του Ξυδάκη… “Η εκδίκηση της γυφτιάς” ας πούμε ήταν ένας δίσκος ορόσημο, ή τα “Μπαράκια” του Γερμανού, ή οι δίσκοι του Παπάζογλου και των Δυνάμεων του Αιγαίου. Οι δουλειές του Ross Daly, του Σπάθα, των ελλήνων μουσικών της τζαζ και του μπλουζ… ‘Η η εποχή των δίσκων των Κατσιμιχαίων, οι πρώτοι δίσκοι του Μάλαμα και του Περίδη… Και τώρα βγαίνουν πράγματα πολύ ενδιαφέροντα από διάφορα είδη και νομίζω ότι η έκρηξη του διαδικτύου βοήθησε πολύ στο να ακουστούν πολύ ενδιαφέροντα καινούργια πράγματα… Η άμεση δημοκρατία του youtube όπως είπε και η Λένα Πλάτωνος….

6. Το να μάθει κάποιος ένα μουσικό όργανο, έχοντας μάλιστα και ταλέντο σε αυτό είναι σχετικά εύκολο πράγμα, πως φτάνει όμως στο σημείο να γίνει δεξιοτέχνης;

– Χρήστο, δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα δυστυχώς. Και το να μάθεις ένα όργανο και το να το εξελίξεις προϋποθέτει 3 πράγματα, όπως έλεγε και ο Καραμανλής (..ο νεώτερος) αν δεν κάνω λάθος… δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και να έχεις τα αυτιά σου και την καρδιά σου ανοιχτή σε νέα ακούσματα, νέες μουσικές, νέες προκλήσεις. Kαι μιας και μ’ αρέσουν τα ρητά μουσικών, κάτι από τον μέγα σαξοφωνίστα Charlie Parker επί του θέματος, “Master your instrument, master the music & then forget all that & just play.” . Χρήστο από καρδιάς σ’ ευχαριστώ πολύ!