Η Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης και Σταγών τίμησε τον Πρωτοψάλτη Πολυχρόνη Νταλάση με τον Τίμιον Σταυρόν μετ’ αστέρος, του Αγίου Βησσαρίωνος. Η τιμητική αυτή διάκριση, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Συνεδρίου Λειτουργικής και Ψαλτικής Τέχνης, που έγινε την Πέμπτη το απόγευμα στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου ιεράς μητροπόλεως Άγιος Βησσαρίων

Τον τιμώμενο προσφώνησε ο Αρχιμανδρίτης π. Αλέξιος, ο οποίος ανέφερε τα εξής: «Η Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης και Σταγών αναγνωρίζοντας την πολυετή προσφορά του αγαπητού κ, Πολυχρόνη Νταλάση στο αναλόγιο τόσο μεν του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Σαραγίων, αλλά και στην Μητρόπολή μας, δι’ ευχών του Σεβασμιωτάτου, του απονέμει τον Τίμιον Σταυρόν μετ’ αστέρος, του Αγίου Βησσαρίωνος, ως ελάχιστον αντίτιμο προσφοράς και αναγνωρίσεως της αναλώσεώς του στα αναλόγια, αλλά και της υποδειγματικής παρουσίας του σ’ αυτά. Ευχόμαστε αγαπητέ κ, Πολύχρονη να συνεχίζετε με αυτόν τον τρόπο να διδάσκεται και όπως εσείς ο ίδιος μου είπατε ότι θα αναλάβετε να διδάξετε και τους νέους, ούτως ώστε να έχουν την αυτή ποιότητα που παραλάβατε και εύχομαι η ποιότητά σας ισάριθμός των μεγάλων διδασκάλων να διαχέεται στις ψυχές πάντων και πολύ περισσότερο να καλλιεργεί το μυαλό τους».

Στην συνέχεια ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος απένειμε στον Πολυχρόνη Νταλάση τον Τίμιον Σταυρόν μετ’ αστέρος, του Αγίου Βησσαρίωνος, και μεταξύ των άλλων ανέφερε: «Ευχαριστούμε τον κ. Νταλάση, που τον έχουμε κοντά μας τόσα χρόνια, με την μελισταγή φωνή του ,να ομορφαίνει το δεξιό αναλόγιο Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής. Σας ευχαριστούμε ιδιαιτέρως και σας ευχόμαστε να έχετε βίον Πολυχρόνιον».

Στην συνεχεία ο τιμηθείς αντιφώνησε τα εξής::

«Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί συνάδελφοι ιεροψάλτες, κυρίες και κύριοι.

Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή, συγκίνηση και χαρά για την μεγάλη τιμή που γίνεται σήμερα στο πρόσωπο μου, με την απονομή του σταυρού της μητρόπολή μας, της ύψιστης αυτής διάκρισης και ευχαριστώ θερμά τον σεβασμιότατο μητροπολίτη μας Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Χρυσόστομο.

Συμβολικά θέλω να πιστεύω ότι στο πρόσωπο μου τιμάται το πρόσωπο του ιεροψάλτου που διακονεί την εκκλησία μας, προς δόξαν του Θεού και προς ωφέλειαν των χριστιανών.

Η σπουδή της βυζαντινής μουσικής, δεν είναι μόνο γνώση της θεωρίας και του πρακτικού μέρους. Απαιτεί προσωπική σχέση του σπουδαστή με τον δάσκαλό του, και κυρίως την παρουσία του κοντά σε παλαιούς ιεροψάλτες για την κατάκτηση του ύφους και ήθους της εκκλησιαστικής μας μουσικής

Μ’ αυτόν τον τρόπο και η δική μου πορεία και η παρουσία μου στο χώρο της εκκλησιαστικής μας μουσικής, αρχίζει το 1949. Παρόλες τις δύσκολες, εθνικές, κοινωνικές, οικονομικές συγκυρίες τις εποχής, τύχη αγαθή αλλά και η πρόνοια του Θεού, με οδήγησε να συναντηθώ τον Μάρτιο του 1949 στην Πύλη με τον Νικόλαο Μάλλιο, λευίτη ψάλτη καθώς και συνέχεια το Φθινόπωρο στο Μουζάκι με τον Δημήτριο Στεφανόπουλο που υπηρετούσαν τότε ως στρατιώτες στην περιοχή, οι οποίοι μου μετέδωσαν, μέσα από το ευγενές τους πάθος, τα πρώτα εφόδια για την βίωση της ψαλμωδίας.

Στην συνέχεια, η πρόνοια του Θεού συνεχίστηκε και βρέθηκα ως μαθητής του Γυμνασίου στο Μουζάκι, κοντά στον καλλικέλαδο πνευματικό ιερέα π. Δημήτριο Καφφέ. Η μεγαλειώδης αλλά ταυτόχρονα και σεμνή λειτουργική του παρουσία, που ο απόηχό της φτάνει ακόμη ως τις μέρες μας, και η ταυτόχρονη μαθητεία κοντά του, τόσο στα μαθήματα της μουσικής όσο και στην καθημερινή τριβή μου στο αναλόγιο, σταθεροποίησαν πλέον τις γνώσεις μου και τη πορεία μου στην μουσική και στο αναλόγιο.

Έτσι, όταν στην συνέχεια βρέθηκα στη Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας, για τις πρώτες μου ανώτερες σπουδές, εκεί γράφτηκα στην Σχολή Βυζαντινής μουσικής της Ιεράς μητρόπολης Λάρισας, με δάσκαλο τον Πλάτωνα Στωικίδη, ενώ στο Δημοτικό Ωδείο στο βιολί είχα δάσκαλο τον Άρη Μακρή και στην ευρωπαϊκή μουσική τους Τσαντήλαν, Μίγκον και Αμπατζή.

Ταυτόχρονα αναζητούσα να σταθώ δίπλα σε παλαιούς και έγκριτους ιεροψάλτες και να γευθώ την μουσική μας παράδοσή μας και να συνεχίσω στο δρόμο της.

Επόμενος σταθμός στην Αθήνα το 1963-65, όταν παράλληλα με την μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γράφτηκα και φοίτησα στο Ελληνικό Ωδείο. Εκεί είχα την τύχη να έχω δασκάλους μου τον Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου- Φωκαέα, αλλά και τους Αντίοχο Ευαγγελάτο, Μάριο Βαρβογλη, Ουρανία Ιωαννίδου και Μιλτιάδη Κουτούγκο. Ολοκλήρωσα τις μουσικές μου σπουδές παίρνοντας το πτυχίο ιεροψάλτη και το δίπλωμα μουσικοδιδάσκαλου βυζαντινής μουσικής.

Ταυτόχρονα στη Αθήνα μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ κοντά στον λαογράφο Γεώργιο Μέγα και να εντρυφήσω στον λαϊκό πολιτισμό και στην δημοτική μας παράδοση. Έτσι από τις αρχές τις δεκαετίας του ’60, ξεκίνησα πολύ μεράκι τη καταγραφή της λαϊκής μας παράδοσης, και αξιώθηκα να συλλέξω ένα τεράστιο πλούτο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Με τις σχετικές δημοσιεύσεις, αλλά και με χειροποίητες εκδόσεις, κατάφερα να εκδώσω την συλλογή δημοτικών τραγουδιών Θεσσαλίας, τη συλλογή λαϊκών παροιμιών και αινιγμάτων Θεσσαλίας. Για τις συλλογές αυτές η Ακαδημία Αθηνών μου απένειμε Έπαινο, ενώ οι συλλογές μου κατατεθήκαν στο λαογραφικό αρχείο του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και στο λαογραφικό αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών, και στην Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία της οποίας τυγχάνω εταίρος.

Παράλληλα με την συλλογή και καταγραφή των ηθών και εθίμων, ολοκλήρωσα και την καταγραφή λαϊκών παραμυθιών της Θεσσαλίας, συλλογή για την οποίο έλαβα το Α΄ βραβείο Πανελλήνιου διαγωνισμού, από τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Καρδίτσας.

Επιπλέον, για μια εικοσαετία από το 1950 και εξής μέχρι το 1976, διακονώ εθελοντικά τα αναλόγια των ορεινών χωρίων της Πίνδου, αλλά και του κάμπου, ενώ ταυτόχρονα, με την σχετική άδεια του τότε μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κυρού Διονυσίου, κηρύττω τον λόγο του Θεού, ενώ ταυτόχρονα οργανώνω μαθητικές χορωδίες.

Το 1964 ανέλαβα Λαμπαδάριος της Αγίας Αναστασίας Περισσού, ενώ το 1965 Πρωτοψάλτης της Αγίας Φανερωμένης Τρικάλων. Το 1976 αξιώθηκα να αναλάβω το αναλόγιο του Ιερού Ναού Αγ. Νικολάου Πύλης, ως τακτικός πλέον Πρωτοψάλτης και συνεργάστηκα με τον π. Λάζαρο Σταυραντώνη. Στην συνέχεια το 1979 ανέλαβα Πρωτοψάλτης στο αναλόγιο του Ιερού Ναού Μουζακίου Κοιμήσεως της Θεοτόκου και βρέθηκα έτσι ξανά κοντά στον π. Δημήτριο Καφφέ.

Τέλος, από το 1982 υπηρετώ στον Ιερό Ναού Ζωοδόχου Πηγής Τρικάλων, και έχω κατ’αρχήν αγαστή συνεργασία με τους πρωτοπρεσβύτερους Απόστολο Πινακούλα, Χαράλαμπο Μπρέλα, και στη συνέχεια μέχρι σήμερα με τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Παπαγεωργίου, κι Αρχιμανδρίτη π. Αλέξιο Καννίνια.

Παράλληλα, πρωτοστάτησα στην ίδρυση του Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων, και διετέλεσα, Αντιπρόεδρος, Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρός του, ενώ σήμερα είμαι επίτιμος πρόεδρος του.

Επιπλέον, από το 1993 μέχρι το 2013 δίδαξα εκκλησιαστική μουσική στην Σχολή Βυζαντινής μουσικής της Μητρόπολης μας, ενώ από το 1985 έως το 1990 διατέλεσα καθηγητής μουσικής στην τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στην Σχόλη Νηπιαγωγών Καρδίτσας.  Διηύθυνα τις χορωδίες παραδοσιακής μουσικής του Συλλόγου Δασκάλων Νομού Τρικάλων και την χορωδία του Σωματείου Ιεροψαλτών.

Πρωτοστάτησα, ως συντονιστής του τομέα λαϊκού πολιτισμού του Δήμου Τρικκαίων, στη δημιουργία λαογραφικού μουσείου Τρικάλων.

Δημοσίευσα και δημοσιεύω επιστημονικά, παιδαγωγικά, μουσικοφιλολογικά και λαογραφικά άρθρα, σε έγκριτα περιοδικά, αλλά και στον ημερήσιο τύπο, ενώ για μια πενταετία διακόνισσα τον ραδιοφωνικό σταθμό της μητρόπολής μας, εκδίδοντας στὰ και δύο αξιολογα συγγράμματα: Συνοπτική Ιστορία της Μουσικής(1987) και Μουσική Αγωγή(1988). Τρίκαλα 1987.

Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω ότι, σε όλη τη διάρκεια του βίου μου, υπηρέτησα με ένθεο πάθος την εκκλησία μας, την εκπαίδευση ως δάσκαλος και τον λαϊκό μας πολιτισμό. Για την υπηρεσίες μου αυτές τιμήθηκα από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Τρικάλων, που, όπως αναφέρεται στον σχετικό τίτλο απονέμεται τιμής ένεκεν «για την ανεκτίμητη προσφορά του στην εκπαίδευση, στα γράμματα, την παιδεία και τον πολιτισμό αυτού του τόπου»

Το 2012 ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιος με χειροθέτησε οφφικιάλιο Πρωτοψάλτη της Ιεράς Μητρόπολης Τρικκής και Σταγών, που αποτέλεσε ιδιαίτερη τιμή για μένα.

Σήμερα ο νέος μας ποιμενάρχης κ. Χρυσόστομός μου απονέμει τον Σταυρό της Μητρόπολης Τρίκκης και Σταγών, τιμώντας ιδιαίτερα το πρόσωπο μου. Θέλω να τον ευχαριστήσω γι’ αυτό και να τον διαβεβαιώσω, με μια παπαδιαμάντεια ρήση:

“Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσῳ ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ’ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια Ἑλληνικά ἔθη».    Σας ευχαριστώ