Με μια σεμνή τελετή στην οποία τιμήθηκαν φέτος και όλοι οι Πιαλιώτες που έδωσαν την ζωή τους για μια ελεύθερη πατρίδα, παραβρέθηκαν και τα παιδιά του Ήρωα του Ελληνοϊταλικού πολέμου, κατέθεσαν χθες φόρο τιμής στον πρώτο πρώτο Έλληνα νεκρό στρατιώτη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, Βασίλη Τσιαβαλιάρη.
Τελέστηκε Επιμνημόσυνη δέηση, υπήρξε το ηχητικό πολεμικό ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου του 1940, προσκλητήριο πεσόντων, κατάθεση στεφάνων, παρουσίαση τραγουδιών εποχής 1940 από την Μουσική Χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Πύλης, κεντρική ομιλία  από την Βασιλική Γούλα Φιλόλογο – Ιστορικό Αρχαιολόγο, απαγγελία ποιημάτων μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πιαλείας, τήρηση ενός λεπτού σιγής και ανάκρουση Εθνικού Ύμνου.
Στην εκδήλωση παρέστησαν μεταξύ άλλων ο Δήμαρχος Πύλης Κώστας Μαράβας, ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας Ντίνος Μπάρδας, ο Αντιδήμαρχος Τρικκαίων Ηλίας Παπανικολάου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πιαλείας.

Ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από την Πιαλεία Τρικάλων ήταν σύμφωνα με τις μαρτυρίες και όλα τα στοιχεία της εποχής, ο πρώτος πεσών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Η σφαίρα τού Ιταλού στρατιώτη τον βρήκε στο μέτωπο και τον σκότωσε, στις 5 το πρωι της 28ης Οκτωβρίου, σε φυλάκιο στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: ο στρατιώτης Βασίλειος Τσαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών τού Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στο υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω απο τα σκόπευτρα με το δάκτυλο στην σκανδάλη οι φρουροί των προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν να διαπεράσουν το σκοτάδι.

Απέναντι σε απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει την επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει το τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τις ταξιαρχίες τους και οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν την νυκτερινή σιωπή πάνω στα βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στην γραμμή των συνόρων σε ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσαβαλιάρης. Ένας φαντάρος που έτυχε να κάνη την πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ να γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ να βγή απο την ανωνυμία.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τι θ’ απογίνουν τα παιδιά μου;».