Της Νικολέττας Μούκα

Την περίφημη εγκύκλιο, που περίμεναν εδώ και χρόνια οι διανομείς φαγητού και όχι μόνο, επεξεργάζεται το τελευταίο διάστημα το υπουργείο Εργασίας, σε μια προσπάθεια να μπει τάξη στην χαοτική κατάσταση που επικρατεί.

«Η εγκύκλιος ξεκαθαρίζει τις υποχρεώσεις που έχει ο εργοδότης στα καταστήματα που έχουν delivery» αναφέρει ο γ.γ. του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, εκφράζοντας την άποψη ότι «θα βοηθήσει πάρα πολύ στη διαδικασία κυρίως του ΣΕΠΕ, για να ξέρει τι ελέγχει, και βεβαίως το να μαζευτεί το “σύστημα” με τους τραμπουκισμούς και τις παραβατικότητες».

Η εγκύκλιος αναμένεται να αναφέρει ότι ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να παρέχει τον εξοπλισμό εργασίας, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και το μηχανάκι, με την υποχρέωση να το συντηρεί.

Επίσης, κάθε επιχείρηση πρέπει να συντάσσει την γενική έκθεση επαγγελματικού κινδύνου, που παρομοιάζει με έκθεση δράσης για το ποιες υποχρεώσεις αναλαμβάνει για την ασφάλεια και την υγεία ο κάθε εργοδότης. Όταν δεν το έχει ή όταν δεν το τηρεί υπάρχει αιτία για πρόστιμο.

Την ίδια ώρα, η επιχείρηση θα πρέπει να παρέχει τα Μέσα Ατομικής Προστασίας, εκτός από το κράνος γιατί αυτό υπόκειται στην οδική ασφάλεια και είναι ευθύνη του οδηγού.

Θετικό αλλά…

Ο «Ε.Π.» μίλησε με «ντελιβεράδες» για την εξέλιξη αυτή, οι οποίοι στην πλειονότητά τους την χαρακτήρισαν θετική αλλά όλοι επεσήμαναν πως μπροστά στην χαοτική κατάσταση που επικρατεί, η εγκύκλιος μοιάζει με «σταγόνα στον ωκεανό».

Οι διανομείς φαγητών στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι από 20-30 χρόνων. Πρόκειται για ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να (ξανα) μπουν στην αγορά εργασίας, αλλά και για άτομα άνω των 40, οι οποίοι έχασαν τη δουλειά τους και για να ζήσουν την οικογένεια, αναγκάζονται να πάρουν τους δρόμους, καταλήγοντας σ’ αυτή τη δουλειά, όπως μας εκμυστηρεύτηκαν, όχι από επιλογή, αλλά για να επιβιώσουν.

Ο μέσος όρος του μεροκάματου είναι περίπου 20-30 ευρώ, καθώς βγαίνουν στον δρόμο για …3 ευρώ την ώρα! Απ’ αυτά, αν αφαιρέσεις τη συντήρηση του «παπιού» (σ.σ. γιατί πολλοί δουλεύουν με δικά τους μηχανάκια), τη «ζημιά» που μπορεί να υπάρχει στο ταμείο από λάθος στα ρέστα, την κλήση που μπορεί να «έφαγαν» και αναγκάζονται να πληρώσουν οι ίδιοι,  τότε τους απομένουν πολύ λιγότερα.

Όσο για τα tips, αυτά πλέον είναι «μεγαλεία».

Το μεροκάματο της …απελπισίας

Οι διανομείς -που για ευνόητους λόγους δεν θέλησαν να δημοσιοποιηθεί η ταυτότητά τους- περιγράφουν γλαφυρά τον δύσκολο αγώνα τους για την κατάκτηση του επικίνδυνου μεροκάματου.

«Κακοπληρωμένοι, αρκετοί ανασφάλιστοι, εκτεθειμένοι διαρκώς στο κρύο, τη βροχή και το χιόνι, και κυρίως απροστάτευτοι απέναντι στα αυτοκίνητα, τα οποία (δυστυχώς) δεν σέβονται διόλου τα δίκυκλα. Χωρίς σαφές αντικείμενο εργασίας και αντιμέτωποι με τις ακόρεστες απαιτήσεις των εργοδοτών» μας λέει ο 24χρονος Α.Α. που κάνει τη δουλειά αυτή, τα τελευταία έξι χρόνια.

Τις ίδιες συνθήκες «γαλέρας» περιγράφει και ο 41χρονος Μ.Θ. που εργάζεται ως ντελιβεράς περισσότερα χρόνια, γεγονός που αποδεικνύει πως η κατάσταση δύσκολα θα αλλάξει.

«Ακόμη κι όταν είμαστε άρρωστοι με πυρετό ή τραυματισμένοι από κάποιο ατύχημα εν ώρα εργασίας, συνεχίζουμε το delivery για να μη χάσουμε την …επίζηλη θέση μας» αναφέρει με ένα πικρό χαμόγελο, συμπληρώνοντας πως «για τους περισσότερους το μεγαλύτερο άγχος είναι τα ατυχήματα και ο χρόνος. Μας κατηγορούν ότι είμαστε απρόσεκτοι και ότι τρέχουμε στους δρόμους. Δεν ξέρουν όμως την πίεση που δεχόμαστε μην πάνε πίσω οι παραγγελίες. Ανά πάσα ώρα και στιγμή παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα, για να φτάσει ζεστό το φαγητό και στην ώρα του ο καφές».

Πέραν όμως των κακών εργασιακών συνθηκών, ο καθένας έχει να σου πει άπειρες καθημερινές ιστορίες τρέλας που τους έχουν τύχει όσο καιρό βρίσκονται πάνω στο μηχανάκι και μπαίνουν σε ξένους χώρους, κάτι που κάνει λίγο πιο ευχάριστη την εργασία τους.