Του Κωνσταντίνου Αντ. Κρεμμύδας
Έχουν περάσει ήδη δύο μήνες από την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και συνολικά το μισό της τετράμηνης παράτασης που εξασφάλισε η κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Πιστή μέχρι τώρα στις δεσμεύσεις της σε ότι αφορά το διαδικαστικό τομέα των αξιολογήσεων και τη μη συνέχιση του μνημονιακού προγράμματος.
Διαπραγματευτικά δεν είμαι βέβαιος ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει αρκετά προκειμένου για την επίτευξη οικονομικής συμφωνίας.
Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να κρατηθεί οικονομικά στην επιφάνεια και να αποφύγει ένα πιστωτικό γεγονός χρησιμοποιώντας πόρους από όλα τα διαθέσιμα ταμεία που σχετίζονται με το κράτος στραγγίζοντας κάθε σταγόνα αποθεματικού χρήματος έχοντας ως εμμονική προτεραιότητα την πληρωμή μισθών και συντάξεων.
Είναι επίσης προφανές ότι η αφαίμαξη των αποθεματικών γίνεται με ένα ιδιότυπο εσωτερικό δανεισμό μικρής διάρκειας ο οποίος σύντομα θα πρέπει να εξοφληθεί για την ομαλή λειτουργία των θεσμικών οργανώσεων του κράτους και την επαναφορά της ηρεμίας στην οικονομία.
Είναι επίσης διακριτή η εσωτερική στάση πληρωμών σε όλους τους τομείς της πραγματικής οικονομίας δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο ρευστότητας στην ήδη μέχρι τώρα μικρή ροή ρευστότητας που δεν έχει μόνο αντίκτυπο στο κυκλοφορούν κεφάλαιο αλλά και στην επιδείνωση των δεικτών ανάπτυξης με γρήγορους ρυθμούς και στην απορύθμιση της λειτουργίας της έτσι και αλλιώς μικρής μας οικονομίας.
Τονίζουμε ότι κανένα κράτος δεν πληρώνει το σύνολο των δανειακών οφειλών χωρίς να δανείζεται εκ νέου. Αυτό βέβαια δημιουργεί μία αέναη διατήρηση και ταυτόχρονα διόγκωση παγκόσμιου χρέους αλλά δεν είναι πρόβλημα για το να το λύσει η χώρα μας τη συγκεκριμένη στιγμή. Συνεπώς η αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων των δανεικών των τελευταίων πέντε ετών δεν μπορεί να γίνεται επ’ άπειρο από το συρρικνωμένο ΑΕΠ της χώρας.
Η κυβέρνηση λοιπόν ζήτησε και πήρε από τους δανειστές – εταίρους της Ε.Ε. , οι οποίοι μετά τις επισκέψεις σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και Ιράν φαίνεται να είναι και πάλι οι «δανειστές» εφόσον η χώρα αδυνατεί να βγει σε αγορές, παράταση τεσσάρων μηνών για να διαπραγματευτεί την χρηματοδότηση της χώρας. Σ’ αυτό το διάστημα λοιπόν χρησιμοποιώντας ποδοσφαιρικούς όρους η κυβέρνηση παίζει catenaccio ενώ έχει ήδη λήξει το πρώτο ημίχρονο της παράτασης.
Απομένει το δεύτερο ημίχρονο της παράτασης το πιο κουραστικό για όλους, και το παιχνίδι τελειώνει με την ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι στην οποία ελπίζει και ο πλέον αδύναμος αντίπαλος με όπλο την τύχη, αλλά συνήθως κερδίζει ο ισχυρός γιατί είναι και περισσότερο εκπαιδευμένος και προετοιμασμένος αλλά και ψυχολογικά ανώτερος. Είναι λοιπόν η Ελλάδα και κοινωνία έτοιμη για μία τέτοια δοκιμασία;
Η αντίπαλη λοιπόν ομάδα, δανειστές και κυρίως η ΕΚΤ, έχει ξεκινήσει από την πρώτη στιγμή ένα ασφυκτικό τραπεζικό πρέσινγκ που στεγνώνει τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες δανείζουν προς το παρόν το κράτος ενώ ταυτόχρονα όλο αυτό το σκηνικό διανθίζεται με πλήθος δημοσιευμάτων από όλο τον κόσμο που αναλύουν την δραματική κατάσταση της Ελλάδας παρουσιάζοντας ως καλύτερο σενάριο ένα καινούργιο χρηματοδοτικό-δανειακό πρόγραμμα από 25-40 δισ. και το χειρότερο σενάριο μία άτακτη πτώχευση που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.
Η μπάλα δυστυχώς βρίσκεται μονίμως στην εστία μας και απεγνωσμένα αποκρούουμε τις απανωτές επιθέσεις πάνω στη γραμμή με σοβαρές πιθανότητες κάποια στιγμή να δεχτούμε γκολ πριν φτάσουμε στα πέναλτι του Ιουνίου.
Ευτυχώς έχει καταργηθεί ο «ξαφνικός θάνατος», στο ποδόσφαιρο τουλάχιστον.
*Το κατενάτσιο είναι μια ποδοσφαιρική τακτική, η οποία δίνει έμφαση στην άμυνα. Η λέξη είναι ιταλική και σημαίνει “αμπαρωμένη πόρτα”.
