Την προηγούμενη Κυριακή η Καθημερινή έβαλε τα γιορτινά της.

Δικαίως από την πλευρά της.

Το κόμμα της, η παράταξή της, κέρδισε, σάρωσε στις εκλογές.

(Μια κάπως άσχετη παρένθεση: Πολλές φορές όταν πολύ νωρίς το πρωί τρέχω από το σπίτι μου στην Πανόρμου, διαλέγω μια διαδρομή που με οδηγεί στο Παλιό Ψυχικό. Εκεί συναντώ το παιδί που μοιράζει με το παπί του την Καθημερινή στους συνδρομητές.

Κάθε δεύτερο-τρίτο σπίτι, πετάει και ένα φύλλο.

Στα περίπτερα του Ψυχικού, η Καθημερινή φτιάχνει μια ντάνα με 50 φύλλα, ενώ όλες οι υπόλοιπες εφημερίδες στέλνουν το πολύ 4-5 φύλλα.

Μια κοινωνική τάξη, μια εφημερίδα.

Όταν ήμουν μαθητής στα Τρίκαλα, έβλεπα δημόσιους υπάλληλους, καθηγητές μου στο σχολείο, μικρομαγαζάτορες, να επιδεικνύουν την Καθημερινή στην βόλτα τους στην πόλη.

Η Καθημερινή για αυτούς δεν ήταν απλά μια εφημερίδα, αλλά ένα status symbol, η φαντασιακή εκπλήρωση ενός ονείρου ένταξης στην ελίτ της πόλης).

Στην Καθημερινή της 28/5 ο σύμβουλος του Μητσοτάκη και γνωστός καθηγητής Καλύβας υπογράφει άρθρο με τίτλο “το τέλος της εποχής των τεράτων”.

Ο Καλύβας ξεκινά με μια αναφορά στην γνωστή φράση του Αντόνιο Γκράμσι. Ποια είναι όμως εν προκειμένω αυτά τα τέρατα;

Ο θεωρητικός της ανθρώπινης ευτυχίας δεν αφήνει αμφιβολίες:

“Την περασμένη Κυριακή βρεθήκαμε μπροστά σε μιαν ακόμη εκλογική έκπληξη. Αυτή τη φορά όμως η έκπληξη άλλαξε στρατόπεδο. Αντί για αναδυόμενα τέρατα, τα είδαμε να ξαναβυθίζονται στον βούρκο τους………. Η τάση της αντιστροφής του συσχετισμού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ είναι λοιπόν σαφής. Μένει να δούμε αν θα γενικευθεί και αν το τέλος της εποχής των τεράτων είναι πράγματι τόσο κοντά όσο διαφαίνεται.”

Να λοιπόν ποια είναι τα τέρατα.

Στο ίδιο φύλλο φιλοξενείται τρισέλιδη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στην πρώτη – πρώτη ερώτηση της εφημερίδας: “Κύριε πρόεδρε, συγχαρητήρια για την εκλογική σας νίκη. Κατ’ αρχάς θα ρωτήσω αν εκπλαγήκατε”, ο Πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί σκόπιμο να επισημάνει μεταξύ άλλων τα εξής:

“Είναι μια επιβράβευση, όχι μόνον του έργου μας, αλλά, πιστεύω, και του ορθού πολιτικού λόγου. Μια άλλη αντίληψη για την πολιτική, η οποία ανάγει την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη σε κυρίαρχες αξίες. Αλλά και μια κάθετη, θα έλεγα, απόρριψη της τοξικότητας, της χυδαιότητας, της ύβρεως – της πολιτικής συμπεριφοράς, δηλαδή, του ΣΥΡΙΖΑ.”

Τέρατα, τοξικοί, χυδαίοι, υβριστές.

Την εβδομάδα που πέρασε ο πολιτευτής της ΝΔ και μετακλητός υπάλληλος στο γραφείο του πρώην αντιπρόεδρου της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Γρηγόρης Ψαριανός έγραψε τα ακόλουθα σε σχέση με τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης που αμφισβήτησαν τις δηλώσεις του κ.Σκέρτσου περί δήθεν παγκόσμιας κυβερνοεπίθεσης στην Τράπεζα Θεμάτων:

“Οι ΚΑΘΗΓΗΤΈΣ τών παιδιών μας, που πανηγυρίζουν επειδή “χάκερς” – πράκτορες που δεν ξέρουμε για ποιον δουλεύουν, έριξαν εν μέσω εξετάσεων το σύστημα της Τράπεζας Θεμάτων

Είναι Μεγάλα ΚΑΘΆΡΜΑΤΑ

και πρέπει να πάνε σπίτι τους.

Σκουλίκια είναι. Αλήτες.

Αρχιμαφιόζοι, Όχι Δάσκαλοι…

(Κρατάω την ορθογραφία και την σύνταξη του πρωτοτύπου).

Σε σχέση με αυτή την ψύχραιμη και μη τοξική τοποθέτηση, ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Σκέρτσος είπε τα ακόλουθα:

“Οι δηλώσεις του κ. Ψαριανού προφανώς είναι καταδικαστέες. Έχει κληθεί, έχει δώσει εξηγήσεις, το θέμα κλείνει εδώ. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Προφανώς δεν στοχοποίησε ανθρώπους, δεν στοχοποίησε κλάδους, στοχοποίησε συγκεκριμένες συμπεριφορές. Και το αφήνουμε εδώ».

Το αφήνουμε εδώ. Ο Ψαριανός θα είναι κανονικά στα ψηφοδέλτια της ΝΔ και βέβαια στην (πιθανότατη) περίπτωση εκλογικής νίκης της ΝΔ θα συνεχίσει να βρίζει τους δημόσιους υπαλλήλους και τους πολιτικούς υπαλλήλους του Κ.Μητσοτάκη σιτιζόμενος σταθερά από το κρατικό πρυτανείο.

Παρακολουθώ την πολιτική και τις συζητήσεις στην Βουλή από το 1982 τουλάχιστο.

Το 2016 συνέβη κάτι που κατά τον χρόνο που έγινε δεν είχε ίσως την ανάλογη προβολή.

Για πρώτη φορά – αν δεν κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι δεν κάνω – ένας πολιτικός αρχηγός μεγάλου κόμματος χαρακτήρισε ένας άλλο πολιτικό αρχηγό προσωπικά χυδαίο μέσα στην Βουλή.

Ήταν φυσικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Δεν περίμενα ότι θα είστε τόσο χυδαίος. Καταλαβαίνω ότι έχετε απέναντι έναν αντίπαλο που έχει δρομολογήσει μια μεγάλη ανατροπή. Την ώρα που ο κ. Αλαβάνος σας έδινε το κόμμα εγώ έδινα τη δική μου μάχη πως έχω το δικό μου στίγμα και πως είμαι πολιτικά αυτόνομος. Εγώ εκλέχθηκα από 450 χιλιάδες πολίτες. Εγώ όταν πήρα 3 πτυχία σε κορυφαία πανεπιστήμια εσείς θέλατε μια δεκαετία να τελειώσετε το Μετσόβειο. Πόσα ένσημα έχετε κολλήσει; … Αυτό που χαρακτήρισε την σημερινή σας παρουσία ήταν η χυδαιότητα του λόγου σας που είναι επιβεβαίωση της ενοχής σας και της πολιτικής σας κατάρρευσης. Οι πολίτες μας γνωρίζουν και είστε ο πιο ψεύτης και ο πιο ανίκανος πολιτικός της χώρας…”

Ακραία επίθεση επί του προσωπικού με στοιχεία αγοραίας γλώσσας και με αναφορές (για το πτυχίο του Τσίπρα) που δεν έχουν νομίζω υπάρξει ποτέ στο παρελθόν.

Προσωπικά σοκαρίστηκα.

Ούτε ο Σαμαράς – ο πιο ακροδεξιός και τοξικός πολιτικός αρχηγός μεγάλου κόμματος της μεταπολίτευσης – δεν είχε πει τέτοιες χοντράδες. Τον ξεπέρασε- και έκτοτε τα επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία – ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Επισημαίνω απλώς το παράδοξο: ένας πολιτικός αρχηγός και μια παράταξη που συστηματικά ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής ευπρέπειας και εκτινάσσουν συστηματικά τα επίπεδα της τοξικότητας, εγκαλούν τους άλλους ως τέρατα, τοξικούς, χυδαίους και υβριστές.

Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι η άλλη πλευρά είναι απαλλαγμένη από τέτοιες συμπεριφορές (και μόνο ο Πολάκης θα ήταν ένα αντεπιχείρημα), ωστόσο θεωρώ ότι η ένταση δεν είναι συγκρίσιμη και σίγουρα όχι στο επίπεδο της ηγεσίας.

Τι σημασία έχουν πλέον όλα αυτά;

Δεν δίνει το 41% των εκλογών οριστική απάντηση σε τέτοιου τύπου ανησυχίες;

Δεν αποτελεί η εκλογική νίκη της ΝΔ μια απόδειξη της απόλυτης ηγεμονίας που έχει πλέον κατακτηθεί από τον Μητσοτάκη, που μπορεί πλέον να ορίζει το πεδίο των εννοιών, αντιστρέφοντας πλήρως τους όρους του πραγματικού;

Και ναι και όχι.

Ναι, γιατί τα δεδομένα είναι αμείλικτα. Απέναντι στα τεθωρακισμένα της θηριώδους προπαγάνδας, από την άλλη πλευρά αντιπαρατάσσονται σφεντόνες και ακόντια (που ενίοτε τα χειρίζονται θεόστραβοι πελταστές). Η έκβαση έχει προδιαγραφεί.

Από την άλλη όχι, γιατί καθήκον όλης της Αριστεράς είναι να αντισταθεί σε αυτή την ένταση της τοξικότητας, στις συστηματικές ύβρεις, στην καθολική απαξίωση του αντιπάλου.

Ο Βασίλης Παπαστεργίου

Αυτή δεν είναι η δική μας γλώσσα, αυτός δεν είναι ο δικός μας δρόμος

Και ωστόσο τίποτε δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, τίποτε δεν είναι οριστικά χαμένο.

Ο καθένας από το μετερίζι του, δηλαδή από την σκοπιά που έχει επιλέξει, ας κάνει ό,τι μπορεί.

* Ο Βασίλης Παπαστεργίου είναι δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών