Σπάνια γράφω  για θέματα που δεν γνωρίζω ακόμα και εάν είναι στις παρυφές της ιατρικής μου ειδικότητας. Θεωρώ μάλιστα ότι η  έλλειψη αντιπαράθεσης για τα αυτονόητα όπως η αξία των μετρήσεων της ρύπανσης ή το χειρότερο το ρόλο του Πανεπιστημίου στην περιοχή, στερεί από τους  λαϊκιστές τη χαρά να στοχοποιήσουν προσωπικότητες και διαδικασίες. Έτσι αποφεύγονται για κάποιους,  τακτικές δημιουργίας “εχθρών ή ελίτ”  όπως  οι πανεπιστημιακοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι υπουργοί.  Ζωντανεύει όμως  έτσι  ο λαϊκισμός που  περιλαμβάνει ρηχές  ιδεολογικές προτάσεις  όπως, η αίσθηση  κυριαρχίας  ομάδων, και βέβαια η αντίθεση στις  ήδη  στοχοποιημένες  ομάδες. Κάποια μέσα μαζικής επικοινωνίας που έχασαν την αξιοπιστία τους από τις  σημαντικές χρηματοδοτήσεις που έλαβαν από  τα χρόνια της πανδημίας και μετά, παράλληλα με την υπερβολική  χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατέστησαν την προεκλογική πλειοδοσία και το φιλολαϊκό προφίλ  περισσότερο “γοητευτικά”.  Με την άγνοια του μη ειδικού προσπάθησα να μοιρασθώ μερικές σκέψεις  που με απασχολούν  πλησιάζοντας προς τις εκλογές. Ως διατελέσας όμως πρύτανης του Πανεπιστημίου είμαι υπερήφανος για την προσφορά και κυρίως το  δημοκρατικό ήθος όλων των μελών της ακαδημαικής κοινότητας , που προφανώς δεν αποτελεί παράπτωμα αλλά αρετή.