Του Χρήστου Κοντού

Η απεργία της περασμένης Πέμπτης θα καταγραφεί ως μια από τις μεγαλύτερες της μεταπολίτευσης και ειδικά όσον αφορά στον ιδιωτικό τομέα, αφού είδαμε πρωτόγνωρες  για τα Ελληνικά δεδομένα εικόνες, όπως γιατροί να διαδηλώνουν παρέα με τους εστιάτορες και δικηγόρους αγκαζέ με τους οικοδόμους.

Αν όμως ρωτούσες γιατί απεργούσε η κάθε μια από αυτές τις εργασιακές ομάδες, θα έπαιρνες και διαφορετική απάντηση γιατί ο καθένας βλέπει να χάνονται τα δικά του κεκτημένα, που όμως είναι αλληλοσυγκρουόμενα με του διπλανού του.

Αυτό όμως που πραγματικά έβγαλε όλο αυτό τον κόσμο στο δρόμο, ήταν η σωρευμένη αγανάκτηση στην εφαρμογή όλων μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί από τα μνημόνια και αυτά που θα ψηφιστούν και θα εφαρμοστούν (ασφαλιστικό), στο άμεσο μέλλον.

Μόνο που αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής ως λαός με τον εαυτό μας, εμείς ψηφίσαμε την συγκεκριμένη κυβέρνηση η οποία σε αντίθεση με την πρώτη φορά, τώρα δεν μας εξαπάτησε. Ψηφίστηκε για να επιβάλλει το νέο μνημόνιο.

Ο αριστερός… βασιλιάς αποδείχθηκε πως ήταν γυμνός και αναγκάστηκε να ντυθεί τον μανδύα του νεοφιλελεύθερου και άρχισε να κυβερνά (ομολογουμένως όχι καλά), με βάση αυτά που έχει συμφωνήσει με τους δανειστές μας.

«Μα δεν οδηγεί πουθενά αυτό», μπορεί να αντιτείνει κάποιος και μάλλον έχει δίκιο. Όμως υπάρχει άλλη πρόταση; Αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ζώνη του ευρώ, όχι και το ξέρουμε καλά όλοι μας.

Το πιο καταστροφικό αυτή τη στιγμή για την χώρα θα ήταν να πάμε σε μια εκλογική αναμέτρηση, που τελικά κανείς δεν θέλει. Ούτε ο λαός σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αλλά ούτε και ο επικεφαλής της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης που κόπτεται να συμμαζέψει τα του οίκου του. Η οικουμενική κυβέρνηση απορρίπτεται απ΄ όλους με εξαίρεση τον Βασίλη Λεβέντη.

Την ίδια ώρα, η χώρα βρίσκεται να έχει στα χέρια της δυο βόμβες που είναι έτοιμες να εκραγούν και που η μια λέγεται grexit και η άλλη μεταναστευτικό.

Κι αφού κανείς άλλος δεν είναι διατεθειμένος να κυβερνήσει μονόδρομος είναι να πετύχει η παρούσα κυβέρνηση, όσο και αν είναι τραγικό σε μια χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα να μην υπάρχει άλλη πρόταση διακυβέρνησης.

Πρέπει επειγόντως να κλείσει η αξιολόγηση, να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για απομείωση του χρέους, να εμπεδωθεί κλίμα πολιτικής σταθερότητας, να προωθηθούν τάχιστα οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την ίδρυση επιχειρήσεων. Παράλληλα να γίνει πράξη η πάταξη της διαφθοράς στο Δημόσιο, να ψηφιστεί ο αναπτυξιακός νόμος, να αρχίσει να εφαρμόζεται τα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο και να γίνουν επενδύσεις.

Άλλη λύση δεν υπάρχει… πέραν αυτής του Σόιμπλε, του διπλού νομίσματος ή της δραχμής κι εκεί θα καταλήξουμε, αν αποτύχει και ο νεοφιλελεύθερος Τσίπρας.