Στην πολιτική όπως και στην ζωή δεν υπάρχουν κενά, γιατί φροντίζουν οι ίδιες εξελίξεις γι’ αυτό. Και το κενό στον κεντροαριστερό χώρο τα τελευταία χρόνια με τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να κάνει πάρτι και τα σκάνδαλα να διαδέχονται το ένα το άλλο, ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλο.

Αυτό κυρίως με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, αφού μετά τον κατακερματισμό του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε Κοινοβουλευτικά στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γεγονός που θα έπρεπε σε συνδυασμό με την ύπαρξη μιας κυβέρνησης που αμφισβητείται ανοιχτά πλέον και εκ των έσω, να απογειωθεί δημοσκοπικά, αλλά και ουσιαστικά πείθοντας τον Ελληνικό λαό πως είναι η επόμενη κυβέρνηση.

Αντ’ αυτού υπήρξε και ένα διάστημα που ήταν τρίτο μετά την Κωνσταντοπούλου και αυτό αντί να αφυπνίσει όλη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και πιο συγκεκριμένα τον πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη, που παρά καθηλωμένη θέση στις δημοσκοπήσεις και στις εκλογές, επέμενε να πάρει αγκαλιά την καρέκλα της προεδρίας με μια μικρή ομαδούλα που τον περιτριγυρίζει, μη μοιράζοντας ρόλους και κινητοποιώντας τον κομματικό μηχανισμό.

Το εκλεγμένο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ έχει να συνεδριάσει από τον Ιούνιο του 2024.

Το διορισμένο Πολιτικό Κέντρο είναι σε αδράνεια.

Οι Νομαρχιακές Επιτροπές είναι μόνο στα χαρτιά και τα στελέχη το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγουν την γκρίνια που το ίδιο το περιβάλλον του προέδρου τροφοδοτεί.

Αυτό το κενό είδε ο Αλέξης Τσίπρας και έρχεται πλέον… όχι ως αριστερός, αλλά ως κεντρώος πατριώτης… προσπαθώντας να περάσει μέσα από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ… για να μας πείσει πως δεν φταίει αυτός για τα κάπιταλ κοντρόλ, το κλείσιμο των τραπεζών, τα νταούλια που θα χόρευαν οι ευρωπαίοι την φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, την κατάργηση του ΕΚΑΣ των συνταξιούχων, το καραγκιοζιλίκι Παππά με τα κανάλια και ένα σωρό άλλα που… έστρωσαν το χαλί για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, την χειρότερη που πέρασε ποτέ από την χώρα.

Το μεγάλο στοίχημα τώρα για το ΠΑΣΟΚ είναι να κρατήσει την δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις, γιατί αν μετά τον σχηματισμό πολιτικού χώρου από τον Αλέξη Τσίπρα βρεθεί στην τρίτη θέση, τότε δεν διακυβεύεται απλά η προεδρία του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και η ύπαρξη το ιστορικού κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και που έφερε τον απλό πολίτη πρωταγωνιστή των εξελίξεων μέσα από την συνεχή του ευημερία και ελευθερία.

Χρήστος Κοντός