Της Νατάσσας Γρατσάνη
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της ALCO, οι 8 στους 10 στηρίζουν τις κινητοποιήσεις των αγροτών ενώ το 56% θέλει εκλογές εντός του 2026.
Τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι οι πολίτες πλέον έχουν κουραστεί από τα επικοινωνιακά τρικ της Κυβέρνησης που αποσκοπούν στον διχασμό και φαίνεται να γυρνούν την πλάτη σε οποιουδήποτε είδους προπαγάνδα επιχειρείται σε βάρος μιας κοινωνικής ομάδας της οποίας τα αιτήματα αναγνωρίζονται απ΄την πλειοψηφία της κοινωνίας ως δίκαια.
Τι πραγματικά συμβαίνει όμως και οι πολίτες δεν τσιμπούν πια και γιατί η Κυβέρνηση επιμένει στον κοινωνικό αυτοματισμό και αρνείται την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων του πρωτογενούς τομέα;
Αρχικά, οι αγρότες δεν θεωρούνται «προνόμιο» αλλά αναγκαιότητα.
Ο κόσμος ξέρει – το νιώθει στο ράφι. Ακρίβεια στα τρόφιμα, εξάρτηση από εισαγωγές, ανασφάλεια για την αυτάρκεια και για την ποιότητα των εισαγομένων.
Όταν πιέζεται ο αγρότης, πιέζεται ο καταναλωτής. Αυτό δεν το αλλάζει καμία επικοινωνιακή καμπάνια.
Κατά δεύτερον η προπαγάνδα συγκρούεται με την καθημερινή εμπειρία.
Όταν ακούς ότι «όλα πάνε καλά» αλλά πληρώνεις ακριβότερα τρόφιμα, βλέπεις χωράφια να εγκαταλείπονται, γνωρίζεις ανθρώπους που τα παρατάνε, που ζούνε στην απελπισία, που αγωνίζονται για την επιβίωση τους από την οποία εξαρτάται η επιβίωση όλων μας , η αφήγηση καταρρέει και η εμπειρία νικά την εικόνα.
Τρίτον, οι αγρότες θεωρούνται «δικοί μας άνθρωποι»
Δεν είναι μια απρόσωπη ομάδα. Είναι οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας και τα χωριά που ερημώνουν. Είναι κομμάτι της κοινωνίας, είναι η περιφέρεια που περίμενε πάντα με ανοιχτές αγκάλες τους συμπολίτες των μεγαλουπόλεων να τους δείξει πως είναι να ζεις ανθρώπινα.
Τέταρτον, η καταστολή γεννά συμπάθεια, όχι πειθώ
Κάθε φορά που οι αγρότες απειλούνται με διώξεις, βαφτίζονται τα επιχειρήματα τους και η άποψη του ως «fake news» ή παρουσιάζονται ως πρόβλημα, η κοινωνία διαβάζει αυταρχισμό, όχι σοβαρότητα.
Και ενστικτωδώς παίρνει το μέρος του πιο αδύναμου.
Πέμπτον η λέξη «fake news» έχει χάσει την αξιοπιστία της
Χρησιμοποιήθηκε τόσο καταχρηστικά που πλέον δεν πείθει,δεν φοβίζει,δεν σιωπά.
Αντίθετα, λειτουργεί ως καμπανάκι χειραγώγησης.
