Οι κοινωνίες αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων. Η δυναμικότητά τους είναι πλέον δεδομένη. Οι ραγδαίες εξελίξεις στη δομή τους επιβάλλουν και την εξέλιξη των θεσμών. Η δομή της σύγχρονης οικογένειας είναι τόσο διαφορετική. Σήμερα μιλάμε για μονογονεακές οικογένειες ( διαζύγιο, χηρεία ή ανύπαντρες μητέρες), για ανασυγκροτημένες οικογένειες ( μετά από χηρεία η διαζύγιο), χωλές οικογένειες (όπου δεν ζούν μαζί οι δύο γονείς). Τα ερωτήματα όμως που τίθενται είναι τα εξής: οι ηλικιωμένοι τι ρόλο παίζουν σε όλο αυτό το σκηνικό της μεταλλασόμενης οικογένειας; Που τελικά ανήκουν; Ποιος ασχολείται μαζί τους; Και στο σημείο αυτό πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ακόμη και στην περίπτωση των ηλικιωμένων που ζούν με τα παιδιά τους δεν είναι εφικτό να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες που προσφέρει το βοήθεια στο σπίτι. Αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο ότι τα παιδιά των ηλικιωμένων εργάζονται και δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν μαζί τους. Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν η ύπαρξη του βοήθεια στο σπίτι αποδεσμεύει παραγωγική δύναμη, συμβάλλει στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας και στην προώθηση της απασχόλησης. Η ύπαρξη του βοήθεια στο σπίτι αντιτάσσεται λοιπόν στην περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό των ατόμων της Τρίτης ηλικίας. Εξάλλου μόνο και μόνο η προσοχή που δίνεται σε αυτά τα άτομα, μια ζεστή καλημέρα είναι αρκετή για να χαμογελάσουν, άλλωστε το αξίζουν γιατί είναι οι άνθρωποι εκείνοι που μας ανάθρεψαν, έδωσαν τα πάντα για να έχουμε μια καλύτερη ζωή και τώρα είναι ευάλωτοι. Ας τους δείξουμε και εμείς την κοινωνική μας ευαισθησία.

Η αναγκαιότητα της ύπαρξης του βοήθεια στο σπίτι είναι αναμφισβήτητη και για ένα επιπλέον λόγο. Οι υπηρεσίες που προσφέρονται συντελούν στην αποσυμφόρηση του εθνικού συστήματος υγείας. Η αποστασιοποίηση λοιπόν από το ζήτημα της θεσμοθέτησης του δεν δικαιολογείται. Το συγκεκριμένο ζήτημα μας αφορά όλους ανεξαιρέτως και από όποιαδήποτε οπτική γωνία και αν το δούμε η ουσία παραμένει η ίδια.

Μια κοινωνία θεωρείται υγιής όταν εξασφαλίζει τα δικαιώματα των νέων (π.χ. δικαίωμα στην εργασία) και τις παροχές που οφείλει στους ηλικιωμένους. Με βάση τα όσα έχουν προαναφερθεί επιβάλλεται η καθιέρωση του προγράμματος βοήθεια στο σπίτι. Δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στην εξέλιξη και στην ανακατάταξη των ισχυουσών κοινωνικών δεδομένων. Η μη αναγνώριση της αναγκαιότητας αυτής θα επιφέρει αμέτρητα κοινωνικά προβλήματα και υψηλά κόστη, τόσο πραγματικά όσο και ψυχικά.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να εθελοτυφλούμε στις επιταγές της σύγχρονης εποχής. Το βοήθεια στο σπίτι είναι συνυφασμένο με τη δομή της σύγχρονης κοινωνίας και τη λειτουργικότητα αυτής.