“Ο 20ός αιώνας, που γεννήθηκε εξαγγέλλοντας ειρήνη και δικαιοσύνη, πέθανε λουσμένος στο αίμα, κι άφησε τον κόσμο με ακόμα περισσότερες αδικίες απ’ όσες τον είχε βρει.
Ο 21ος αιώνας, που επίσης είχε εξαγγείλει με τη γέννησή του ειρήνη και δικαιοσύνη, ακολουθεί τα χνάρια του προηγούμενου αιώνα.
Κάποτε, παιδί, ήμουνα βέβαιος ότι όλα όσα χανόντουσαν στη γη κατέληγαν στη σελήνη.
Όμως οι αστροναύτες δεν βρήκαν επικίνδυνα όνειρα ούτε ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ούτε χαμένες ελπίδες.
Αν δεν είναι στη σελήνη, τότε που είναι;
Μήπως δεν χάθηκαν από τη γη;
Μήπως κρύφτηκαν κάπου στη γη;”
Eduardo Galeano, “Απολεσθέντα αντικείμενα”.

Η συγκλονιστική εικόνα του θαλασσοπνιγμένου μικρού Αϊλάν Κούρντι είναι αυτή που θα στοιχειώνει για πάντα τη χρονιά που πέρασε.

Οι εικόνες που “αιχμαλώτισαν” τα βλέμματα και τα δάκρυα εκατομμυρίων προσφύγων, μεταναστών, ανθρώπων, μέσα στα κύματα, πίσω από συρματοπλέγματα, μπροστά από τείχη και “σιδηρόφραχτες” κατασταλτικές δυνάμεις, μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πάνω σε σιδηροδρομικές γραμμές, ανάμεσα σε χωράφια και πάνω σε αμέτρητα χιλιόμετρα δρόμων όπου γης να σχηματίζουν καραβάνια.

Οι εικόνες της φρίκης των πολεμικών συγκρούσεων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε δεκάδες μέρη του πλανήτη, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, στην Τουρκία.

Οι εικόνες των δολοφονημένων αγωνιστών και αγωνιστριών στην Τουρκία και το Κουρδιστάν.

Οι εικόνες των παιδιών στη Γάζα, των γυναικών ανταρτισσών στο Κομπανί και των μαχητών στο Ντονμπάς.

Οι εικόνες της βαρβαρότητας του σκοταδισμού του ΙSIS στη Μέση Ανατολή και με τις δολοφονικές επιθέσεις στο Παρίσι, στην Τουρκία και των παρακλαδιών του, όπως της Boko Haram στη Νιγηρία.

Οι εικόνες της ανόδου της ακροδεξιάς, των ρατσιστικών και φασιστικών κραυγών και πρακτικών στην Ευρώπη, της ήττας κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική που επιχείρησαν να εφαρμόσουν πολιτικές κόντρα στον ιμπεριαλισμό και τα “κοράκια” του ΔΝΤ και των οικονομικών ελίτ.

Οι εικόνες των δεκάδων θυμάτων της αστυνομικής βίας, καταστολής κι ασυδοσίας στις Η.Π.Α. και των ξεσπασμάτων των φτωχών και περιθωριοποιημένων κομματιών των δυτικών κοινωνιών.

Οι εικόνες ενός ολοκληρωτικού κράτους διαρκούς “έκτακτης ανάγκης”, με περιστολή λαϊκών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με ακόμη και τις ίδιες τις αρχές και τα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας σε αμφισβήτηση και υπό κατάργηση. Και στη Γαλλία υπό το πρόσχημα της τρομοκρατίας, αλλά και στην Ελλάδα των μνημονίων, των νομοθετικών πράξεων περιεχόμενου, των fast-track κοινοβουλευτικών πρακτικών, του κουρελιάσματος του αστικού Συντάγματος, των ωμών εκβιασμών και του πραξικοπήματος της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ. και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ με το πέταγμα στα σκουπίδια του ΟΧΙ του ελληνικού λαού.

Οι εικόνες της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης σε τόσα μέρη του πλανήτη, όπως και στη χώρα μας.

Οι εικόνες της μεγάλης μάχης του δημοψηφίσματος στη χώρα μας και το ξέσπασμα χαράς για το περήφανο, ταξικό, λαϊκό, εργατικό, νεολαιίστικο, πατριωτικό και διεθνιστικό ΟΧΙ της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας του λαού μας.

Η εικόνα της υποταγής και του εξευτελισμού της “πρώτης φοράς αριστεράς”, της υπερψήφισης μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και προαπαιτούμενων, της συνέχισης υλοποίησης της αντιλαϊκής επίθεσης, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και καταστροφής του περιβάλλοντος, της κατάργησης εργασιακών, συνδικαλιστικών, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του χτυπήματος στην κοινωνική ασφάλιση και στη φτωχομεσαία αγροτιά, των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων και της φορολεηλασίας, της συνεργασίας με τους ουκρανούς νεοναζί, τους Νετανιάχου και Αλ Σίσι.

Οι εικόνες της απογοήτευσης αρκετών πολιτών από τη διάψευση των προσδοκιών και της ελπίδας τους, το τέλος των αυταπατών για φιλολαϊκή διακυβέρνηση εντός της Ε.Ε., μα και αυτές της συνέχισης των αγώνων ενάντια στο νέο μνημόνιο και την καταστροφή που επιφέρει, των γενικών απεργιών και μαζικών διαδηλώσεων, των κινητοποιήσεων των 5μηνιτών εργαζόμενων στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, των αγροτών και άλλων εργαζομένων που χτυπιούνται από την κυβέρνηση.

Οι εικόνες της διεθνιστικής και ταξικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες με τη μαζική και συγκλονιστική συνεισφορά χιλιάδων πολιτών και δεκάδων συλλογικοτήτων, εργατικών σωματείων και φοιτητικών συλλόγων.

Οι εικόνες των δεκάδων αγωνιστριών και αγωνιστών που σέρνονται στα δικαστήρια για τη συνδικαλιστική δράση και τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς αγώνες. Για τον φοιτητή στη Θεσσαλονίκη που στοχοποιήθηκε, χτυπήθηκε και συνελήφθη από τα ΜΑΤ, τους 5 φοιτητές που απειλούνται με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και έκδοση στην Ιταλία για συμμετοχή στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, για τους 9 αγωνιστές, αλληλέγγυους και δημοσιογράφους στα Τρίκαλα που διώκονται επειδή συμπαραστάθηκαν στις απλήρωτες καθαρίστριες του Νοσοκομείου.

Αμέτρητες οι εικόνες που συνθέτουν το παζλ για τη χρονιά που μας πέρασε και προδιαγράφουν και το τι μας περιμένει και το 2016…

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα στην προσπάθεια του συστήματος να ξεπεράσει την κρίση του, εντείνεται και παίρνει όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά.

Η επίθεση σε λαούς που αντιστέκονται και στην τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων, είναι ιστορικής σημασίας και επιχειρεί να επιστρέψει το ρολόι της ιστορίας έναν αιώνα πίσω.

Να πάρει πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα, να συντρίψει τις διεκδικήσεις και τα όνειρα των εργαζομένων για έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Να επιβάλλει στα μυαλά των ανθρώπων πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τις ζωές τους τις ίδιες, πέρα από αυτόν της δικτατορίας του κεφαλαίου και των αγορών. Πως η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι μονόδρομος και θα επιβληθεί “δια πυρός και σιδήρου”. Με ολοκληρωτικό κράτος διαρκούς “έκτακτης ανάγκης”, με σφαγιασμό της εργατικής τάξης και της νεολαίας, με πολέμους και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με ΝΑΤΟ και ευρωστρατούς, με FRONTEX, φράχτες και τείχη, με τρόικες και θεσμούς, με Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., με οίκους αξιολόγησης και TTIP, με νεοφιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και πρώην αριστερούς να κυβερνούν για τα συμφέροντά τους.

Να μας πείσουν πως ένας κόσμος, του οποίου ο μισός πλούτος ανήκει στο 0.7% του πληθυσμού και
μάλιστα κατά την περίοδο 2010-2015 η περιουσία των εκατομμυριούχων σε δολάρια αυξήθηκε κατά 60%, και το ποσοστό του παγκόσμιου πλούτου που κατέχουν ανέβηκε κατά περίπου 10%., ενώ σε αντίθεση, η περιουσία των πτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων (του 71% του πληθυσμού) σε δολάρια μειώθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 10%, είναι δίκαιος και βιώσιμος.

Ένας κόσμος που το πλουσιότερο 10% του πλανήτη ευθύνεται για το 50% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, που το περιβάλλον καταστρέφεται και που με βάση την εφιαλτική συνθήκη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Η.Π.Α., γνωστή και ως TTIP, προ των θυρών, πολυεθνικές θα μπορούν να μηνύουν κυβερνήσεις, όταν οι τελευταίες εφαρμόζουν νόμους ή κανονισμούς που επηρεάζουν τα κέρδη τους!

Το μόνο σίγουρο πως το ιστορικό δίλημμα: “Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”, επανέρχεται με άκρως επίκαιρο τρόπο στις μέρες μας.

Και την απάντηση θα την δώσουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι αυτού του κόσμου. Με αγώνες και διεκδικήσεις, αντιστάσεις κι εξεγέρσεις, ανατροπές κι επαναστάσεις. Με την ατομική αξιοπρέπεια και τη συλλογική πάλη, με τα συνδικάτα και τα σωματεία, τις αντιρατσιστικές κι αντιφασιστικές οργανώσεις, τις νέες μορφές συλλογικότητας που υπερασπίζονται τα εργατικά, δημοκρατικά κι ανθρώπινα δικαιώματα, που ενώνουν ανέργους κι εργαζομένους, μετανάστες και ντόπιους, που δημιουργούν δεσμούς φιλίας, διεθνιστικής και ταξικής αλληλεγγύης και καλλιεργούν έναν άλλο πολιτισμό, έξω από την αγοραία λογική του life-style.

Με χαμόγελο και με υψωμένες γροθιές, με πίστη κι οράματα για μια κοινωνία ατομικής χειραφέτησης και συλλογικής απελευθέρωσης, για έναν κόσμο ισότητας, ειρήνης, ελευθερίας και δικαιοσύνης, για μια ζωή δίχως φράχτες και τείχη ανάμεσα στους λαούς, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κι απελευθερωτικό πρόταγμα!

Γιατί απλά, η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ. Και την ιστορία τη γράφουν όσες κι όσοι αγωνίζονται!

Καλή, αγωνιστική κι ανατρεπτική χρονιά.

Με ψηλά το κεφάλι!

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ