Πάνε πέρασαν κι αυτές οι εκλογές, οι 14ες Εθνικές εκλογές μετά την μεταπολίτευση.
Το αποτέλεσμα γνωστό κι αναμενόμενο εν πολλοίς…
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε μια μεγάλη και άνετη νίκη. Μια νίκη που την «δικαιούνταν», αν αναλογιστεί κανείς τη χρονική στιγμή που αυτή προήλθε (μέσα σε συνθήκες κρίσης και εξαθλίωσης για τους περισσότερους Έλληνες). Έμοιαζε να είναι μια κυβέρνηση σε αναμονή, μετά και τη νίκη που πέτυχε στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου.
Έχω την αίσθηση ότι αυτή η νίκη όμως, οφείλεται περισσότερο στα λάθη και στην σκληρή πολιτική με τα δύσκολα μέτρα, με την επιβολή άδικων μέτρων όπως το χαράτσι που αργότερα ονομάστηκε ΕΝΦΙΑ, που ακολούθησε η κυβέρνηση της ΝΔ (συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ), με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά στις δικές του θέσεις και στο δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα. Εκεί, μάλλον συγκεχυμένα ήταν τα πράγματα, με τις απόψεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αλληλοσυγκρούονται πολλές φορές μεταξύ τους και να προσπαθούν εκ των υστέρων να τα μαζέψουν…Κυβερνητική απειρία θα μπορούσε να τους καταλογίσει κάποιος και ίσως ως ένα βαθμό να έχει και δίκιο.
Από την άλλη η ΝΔ φρόντισε όλο το προηγούμενο διάστημα πριν τις εκλογές, να απωλέσει πλήρως κάθε ίχνος επαφής με την κοινωνία, που «έβραζε» και δικαίως «έβραζε» από οργή, θυμό και αγανάκτηση για όλα αυτά που βίωνε και βιώνει.
Γιατί ο κόσμος δεν ήθελε πλέον άλλες διαπιστώσεις του τύπου «κάντε υπομονή, σε λίγο βγαίνουμε από το μνημόνιο ή πρέπει να σώσουμε τη χώρα και μέχρι να γίνει αυτό, πληρώστε», αλλά πράξεις που εμπράκτως να έδιναν χειροπιαστά αποτελέσματα βελτίωσης της καθημερινότητας των πολιτών. Ο κόσμος ζητούσε καταπολέμηση της ανεργίας, ζητούσε δουλειά, ζητούσε τα αυτονόητα και τα στοιχειώδη που θα βελτίωναν κάπως την καθημερινότητά του. Κάτι τέτοιο δεν είδαμε να γίνεται το προηγούμενο διάστημα και έτσι ο κόσμος, κουρασμένος από την κατάσταση αυτή, έστειλε το δικό του ηχηρό μήνυμα, καταδικάζοντας τις συγκεκριμένες πολιτικές και τα πρόσωπα που τις ασκούσαν. Θα το χαρακτηρίζαμε κάτι σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…
Στα αξιοσημείωτα αυτών των εκλογών είναι και η συγκράτηση δυνάμεων από την πλευρά της ΝΔ. Υπέστη μια αξιοπρεπή ήττα κατά το κοινώς λεγόμενο.
Από κει και πέρα έχουμε στην 3η θέση την ακροδεξιά Χ.Α., να κρατάει σταθερή τη δύναμη της παρόλο την αποδιοργάνωσή της, με όλη της την ηγετική ομάδα στη φυλακή. Σίγουρα γιγαντώθηκε και εδραιώθηκε από τις χρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως το 6% του εκλογικού σώματος είναι φασίστες.
Το ΠΑΣΟΚ μετά κι αυτό το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα είναι ένα βήμα πριν από την εξαφάνισή του από τον πολιτικό χάρτη. Μάλλον ο Βενιζέλος πρέπει να κινήσει τις διαδικασίες για νέο αρχηγό. Ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που μπορεί να το επαναφέρει και δεν βρίσκω τίποτα.
Το ΠΟΤΑΜΙ έκανε μια σχετικά καλή εμφάνιση για πρώτη φορά, δεν έλαβε όμως την 3η θέση που ήταν ο στόχος του. Γενικά δεν έπεισε για τις θέσεις του.
Για το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, νομίζω απεφάνθη ο λαός. Κάθε περαιτέρω σχόλιο νομίζω είναι περιττό.
Oι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» είδαν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν και να εξασφαλίζουν άνετη είσοδο στη Βουλή. Επειδή όλη την προεκλογική περίοδο είχε καλλιεργηθεί η «συνεργασία» τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω πως αυτό τελικά έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ συμπαρέσυρε σε άνοδο και τους ΑΝ.ΕΛ, με σκοπό αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατακτούσε την αυτοδυναμία να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση μαζί τους. Όπερ και εγένετω…
Στο 1,8 κυμάνθηκαν η ΤΕΛΕΙΑ και η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ. Το πρώτο πήγε αρκετά καλά, αν και με ζωή μόλις λίγων μηνών, πιστεύω ότι έχει μέλλον και δρόμο μπροστά του. Ίσως συνετέλεσε στην επιτυχία και το όνομα του ιδρυτή του Απόστολου Γκλέτσου, ιδιαίτερα δημοφιλή από τη θητεία του ως ηθοποιός αλλά και Δήμαρχος.
Λίγο αργά ήρθε η δικαίωση για τον Βασίλη Λεβέντη, τον πρόεδρο των ΚΕΝΤΡΩΩΝ, ο οποίος είχε επισημάνει τα κακώς κείμενα εδώ και δύο δεκαετίες, χωρίς όμως ο λαός να τον επιβραβεύει εκλογικά, μάλλον γραφικό και ρομαντικό τον χαρακτήριζε.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛ, είναι πια γεγονός. Απομένει να δούμε στην πράξη πως θα δουλέψουν και θα συνεργαστούν μαζί χωρίς προβλήματα. Κάποιες εξαγγελίες που έγιναν από στόματα των νέων υπουργών, κατά τις τελετές παράδοσης -παραλαβής των υπουργείων, νομίζω είναι στη σωστή κατεύθυνση οι περισσότερες και προκάλεσαν θετική εντύπωση στην κοινή γνώμη. Στα θετικά και η συμβολική κίνηση να αφαιρεθούν τα κάγκελα μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη. Ο κόσμος πέρασε πολλά και περιμένει τώρα περισσότερα, αναζητάει ελπίδα και προοπτική. Η κυβέρνηση «των αγραβάτωτων» και αυτών που δεν ορκίζονται στα θεία, δείχνει να ξεκινάει καλά. Απομένει ως λαός να δούμε την πορεία της και να την κρίνουμε.
Δημήτρης Παδιός
