Τα 30 χρόνια της παρουσίας του στον ελληνικό κινηματογράφο παρουσιάζει στο όμορφο αυτοβιογραφικό λεύκωμα με τίτλο «Ένα παιδί μετράει τα πλάνα» (εκδόσεις Αγγελάκη) ο κ. Βασίλης Καΐλας, το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Από μικρή ηλικία βρέθηκε δίπλα σε σπουδαίους έλληνες ηθοποιούς και έπαιξε βασικούς ρόλους σε 117 ταινίες, μέσα από τις οποίες μας έδειξε από την παιδική ματιά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε τότε η ελληνική οικογένεια στη μετάβασή της από την εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου στη σύγχρονη κοινωνία.
Το λεύκωμα περιλαμβάνει αναφορές για το κινηματογραφικό και θεατρικό έργο του ηθοποιού. Μέσα από την εξιστόρηση της ζωής του, ξετυλίγει 30 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου με ταινίες που διασκέδασαν, διαπαιδαγώγησαν και έτερψαν τόσες γενιές. Το βιβλίο περιλαμβάνει υλικό από το προσωπικό αρχείο του καλλιτέχνη, όπως φωτογραφίες, αφίσες, προγράμματα, αποδείξεις πληρωμών, κριτικές του ημερήσιου τύπου.
Συνέντευξη στον συνεργάτη μας Χάρη Μαντέλλο
Ερ: Κύριε Καΐλα σας ευχαριστώ που δεχθήκατε την πρόσκληση για την συνέντευξη. Καθιερωθήκατε ως ο ορισμός της φράσης παιδί-θαύμα στον ελληνικό κινηματογράφο. Πώς σε τόσο μικρή ηλικία και χωρίς φυσικά να έχετε διδαχθεί πράγματα για την υποκριτική τέχνη μπήκατε στον χώρο του κινηματογράφου και αφήσατε την σφραγίδα σας με ερμηνείες που ακόμη και σήμερα συγκινούν;
Απ: Δεν γνωρίζω να σας πω, κάποιοι το λένε ταλέντο, μεγαλώνοντας όμως έμαθα ότι χωρίς δουλειά το ταλέντο δεν φτάνει.
Ερ: Βρεθήκατε ή και πρωταγωνιστήσατε δίπλα σε σπουδαία ονόματα όπως Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Λαμπέτη, Βέγγο, Φούντα, τον κ. Νίκο Ξανθόπουλο, τον κ. Γιάννη Φέρτη, τον κ. Άγγελο Αντωνόπουλο, την κα Μάρθα Βούρτση και πάρα πολλούς ακόμη. Πώς ήταν η συνεργασία σας μαζί τους; Σας βοηθούσαν στα γυρίσματα; Με ποιους από αυτούς έχετε τις καλύτερες αναμνήσεις;
Απ: Οι αναμνήσεις με τους ανθρώπους που αναφέρετε είναι οι καλύτερες γιατί πάντα με αντιμετώπιζαν σαν δικό τους παιδί. Τα ονόματα και μόνο αυτών των μεγάλων ηθοποιών είναι αρκετά για να δώσουν σε μένα τη χαρά και την τιμή ότι στάθηκα δίπλα τους και αναφέρεται το όνομά μου πλάι στα δικά τους.
Ερ: Πολλές ταινίες αλλά και σχολείο. Πώς τα συνδυάζατε;
Απ: Τα χρόνια περνούσαν και είχε φτάσει η ώρα να πάω στο σχολείο. Έπρεπε να το πάρω απόφαση πως οι κινηματογραφικές μου δραστηριότητες θα έπαιρναν τέλος. Κατά βάθος όμως στενοχωριόμουν που θα άλλαζα τρόπο ζωής, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί. Τα κατάφερα όμως να τα συνδυάσω καθώς είχα ειδική άδεια από το Υπουργείο Παιδείας να παρακολουθώ μαθήματα σε όποια πόλη βρισκόμουν για γυρίσματα. Έχω πάει σχολείο σχεδόν σε όλη την Ελλάδα αφού δεν προλάβαινα με τα γυρίσματα να επιστρέψω στη βάση μου.
Ερ: Μεγαλώνοντας αντιμετωπίσατε πρόβλημα στο να σας δοθούν ρόλοι λόγω της ταύτισής σας με το παιδί των παλιότερων ταινιών ή δεν σας απασχόλησε το θέμα;
Απ: Δεν με απασχόλησε το θέμα γιατί διαχώρισα τον Βασιλάκη Καΐλα από τον Βασίλη Καΐλα.
Ερ: Εμφανιστήκατε και σε κάποιες ταινίες του αποκαλούμενου νέου ελληνικού κινηματογράφου. Μία εξ αυτών και το φιλμ «Πήρες πτυχίο;», ίσως κάπως παραγνωρισμένη σήμερα αλλά ιδιαίτερη ταινία με δυνατό κοινωνικό σχόλιο, πολύ καλό ροκ σάουντρακ και δυνατή ερμηνεία από την πλευρά σας. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή την ταινία.
Απ: Η περίοδος που γυρίστηκε η ταινία αν και κατά την γνώμη μου θα μπορούσε τεχνικά και καλλιτεχνικά να αξιοποιηθεί καλυτέρα είχε ένα θέμα διαχρονικό και σπουδαίο που έχει και μέχρι σήμερα να κάνει με την παιδεία και την αξιοποίηση των νέων ανθρώπων στην αγορά εργασίας.
Ερ: Οι ταινίες όπου εμφανιζόσασταν παιδί απηχούσαν τις κοινωνικές αγωνίες της εποχής. Η φτώχεια, ο ξενιτεμός, η βιοπάλη σε δύσκολες συνθήκες. Αν υποθέσουμε ότι προοδεύσαμε και δεν αντιμετωπίζουμε σε τόσο μεγάλο βαθμό τέτοιες καταστάσεις γιατί αυτές οι ταινίες παρακολουθούνται σήμερα με το ίδιο ενδιαφέρον και τον ίδιο προβληματισμό όπως τότε από την σύγχρονη γενιά;
Απ: Ο ελληνικός κινηματογράφος εκείνη την εποχή ήταν ο καθρέφτης της κοινωνίας, δεν μιλώ βέβαια για όλες τις ταινίες, γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι διαχρονικός και με άλλα δεδομένα σήμερα οι νέοι βλέπουν την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Οι ειδικοί θα μιλήσουν για τη διαχρονικότητα ή μη αυτών των ταινιών, γι΄ αυτήν την παραγωγή ονείρων, που επηρέασαν τα ήθη και τις αξίες, έγιναν πρότυπα για τους ανθρώπους της εποχής και παρά το άγγιγμα του χρόνου εξακολουθούν να επικοινωνούν με τον θεατή της 3ης-4ης γενιάς και να προκαλούν αβίαστο γέλιο και εσωτερική συγκίνηση.
Ερ: Είστε και από τις χαρακτηριστικότερες φωνές στις μεταγλωττίσεις. Πείτε μας κάποια πράγματα γι’ αυτόν τον τομέα και το πώς εργάζεστε για να φτάσει σε εμάς το τελικό αποτέλεσμα.
Απ: Ο μεταγλωττιστής είναι μια δύσκολη δουλειά που απαιτεί πολλές ώρες εργασία για σωστό αποτέλεσμα. Εγώ ξεκίνησα για τους παλαιότερους με την οικογένεια Γουωλτονς, Το μικρό σπίτι στο λιβάδι κ.τ.λ. Τα τελευταία χρόνια ενώ τα τεχνικά μέσα είναι καλύτερα η ποιότητα είναι δραματική. Όλα για το χρήμα.
Ερ: Πού σας βρίσκουμε τώρα όσον αφορά την καλλιτεχνική δραστηριότητά σας;
Απ: Η καλλιτεχνική μου δραστηριότητα έκανε τον κύκλο της και έφτασε στο τέλος της. Η πιο σπουδαία δραστηριότητα στη ζωή μου είναι πια ο εγγονός μου!!!
