Γεννήθηκε στη Ελληνιστική Κύρρο(1) τον 4ο αιώνα μ.Χ.. Αιώνα μεγάλων κρίσεων και αλλαγών. Το 323 μ. Χ. η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία σταμάτησε τη δίωξη εναντίον του κινήματος της κοινωνικής ανυπακοής των Εκκλησιών (χριστιανικών κοινοτήτων) και το ενέταξε στις θρησκευτικές δοξασίες, έχοντας το δικαίωμα στο εξής να τελούν τις όποιες εκδηλώσεις πίστης και λατρείας φανερά πλέον και στα πλαίσια των ρωμαϊκών νόμων.

Κοινωνικά και πολιτικά ήθελε να προσεταιριστεί και τους εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανούς που αποτελούσαν, οι εκτός της Ρώμης στις ανατολικές επαρχίες, τον κύριο όγκο του πληθυσμού.

Με αυτή την παρέμβασή της η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που έγινε πιο ασφυκτική τα επόμενα χρόνια διαμόρφωσε μια νέα θρησκεία κατά τα πρότυπα των άλλων αρχαίων θρησκειών, με ιερατείο και ενιαίο θεολογικό δόγμα(Σύμβολο πίστεως, θεού κι άλλων μικρότερων θεοτήτων, γιορτών, ημερομηνιών και τελετών), θέτοντάς την κάτω υπό την αιγίδα της και τον ενδιαφέρον του αυτοκράτορα, διεκδικώντας με τα χρόνια τα προνόμια που είχε ο αυτοκράτορας έναντι όλων των θρησκειών της επικράτειά τους, ως ο επί της γης θεός ή αντιπρόσωπος του θεού ο ίδιος.

Πολλές Εκκλησίες της Ανατολής (που ήταν διάσπαρτες και αυτοδιοικούμενες) απέφυγαν αυτόν το εναγκαλισμό του νέου Καίσαρα, δημιουργώντας πλείστα σχίσματα και τρόπους αντίστασης πίστης και λατρείας, όπως ήταν ο κοινοβιακός μοναχισμός, των ερημιτών, των αναχωρητών και πιο ακραίας αντίστασης των Στυλητών, Κελιτών Κιονιτών, Δενδριτών, Βοσκών, και Σαλλών.

Το 387 μ.Χ. στη Συρία οι διώξεις, οι δίκες και οι εκτελέσεις των εξεγερμένων από τους απεσταλμένους τού αυτοκράτορα Θεοδοσίου, μετά την συντριβή των βασιλικών προτομών από το επαναστατημένο πλήθος της Αντιόχειας, πολλοί κατέφυγαν σε ερημικές τοποθεσίες και σε απόκρημνα βουνά, αρνούμενοι την εξουσία του αυτοκράτορα και τη διαφθορά των πόλεων και έναν κοινωνικό βίο που τους καταπίεζε και δεν τους εξέφραζε πλέον.

Σ΄αυτούς ανήκε, ως στρατιώτης του Χριστού και ο Ασκληπιός με καταγωγή από την Κύρρο της μαρτυρικής Αφρίν. Μια περιοχή που έβριθε από ελληνιστικά μνημεία στα σύνορα Συρίας Τουρκίας που τώρα δοκιμάζεται από τον βιβλικό σεισμό.

Η Ελληνιστική Αντιόχεια ήταν κτισμένη στην άνω Συρία, στη χώρα που έφερε το όνομα Σελευκίδα, πάνω στην αρχαία οδό που άρχιζε από την Αλεξανδρέττα με κατεύθυνση τη Δαμασκό. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την ακτή (120 στάδια) και στις βόρειες πλαγιές του Σιλπίου όρους, ακριβώς στο σημείο που ο ποταμός Ορόντης στρέφεται δυτικά και χύνεται στη Μεσόγειο θάλασσα, κοντά στην αρχαία Βέροια (σήμερα Αλέπο), την Απάμεια, και την Ηλιούπολη. Ακριβώς σ’ αυτό το σημείο κατά τον Λιβάνιο, διερχόμενος ο Μέγας Αλέξανδρος είχε αναγείρει βωμό προς τιμήν του “Βοττιαίου Διός” και εκεί ίδρυσε μια μικρή πόλη (ακρόπολη), την Ημαθία, ενώ όλη τη γύρω περιοχή την ονόμασε Ολυμπιάδα, τιμώντας το όνομα της μητέρας του.

Οι πρώτοι κάτοικοι της Αντιόχειας προέρχονταν από Έλληνες από την Αντιγόνεια, η οποία είχε καταστραφεί (οι αρχαίοι ιστορικοί όπως ο χρονογράφος Μαλάλας μιλούν για 5.000 Αθηναίους, Μακεδόνες, Κρήτες και Κύπριους). Μετά από λίγο χρόνο ήλθαν και άλλοι σύμμεικτοι κατά φυλή κάτοικοι από άλλες περιοχές.

Λόγω του μεγάλου αριθμού των κατοίκων Αθηναϊκής καταγωγής, καθώς και λόγω της έντονης πνευματικής κίνησης, η πόλη αποκαλούνταν «Συριακέ Αθήναι». Το μουσείο της (βιβλιοθήκη) ήταν εφάμιλλο με εκείνο της Αλεξάνδρειας και το έκτισε ο Αντίοχος ο Φιλοπάτωρ στα τέλη του Β΄αιώνα π.Χ. μαζί με το ιερό των μουσών.

Αμέσως μετά την κτίση της και την ολοκλήρωση των τειχών άρχισαν να συρρέουν ακόμη περισσότεροι Έλληνες πόλεων της Δύσης, έτσι ώστε πολύ γρήγορα έγινε «τετράπολις», ενώ ο πληθυσμός της άγγιξε τις 500.000 κατοίκους.

Το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιόχειας είναι το πρώτο(με πρώτο επίσκοπο το Πέτρο) από τα άλλα δύο αρχαιότερα Πατριαρχεία της Ιερουσαλήμ και της Αλεξάνδρειας. Σήμερα είναι αραβόφωνο. Η μνήμη του Ασκληπιού τιμάται στις 27 Φεβρουαρίου.

(1)Στα Τρίκαλα Κορινθίας σε πολύ μικρή απόσταση από το Μύσαιο υπήρχε το ιερό του Ασκληπιού που ονομάζεται Κύρος, όπου προσέρχονταν ασθενείς και γιατρεύονταν. Εκεί υπήρχαν πηγές με άφθονο νερό και κοντά στη μεγαλύτερη πηγή ήταν στημένο το άγαλμα του Ασκληπιού. Το Ασκληπιείο «Κύρος» ήταν από τα αρχαιότερα (5ος π.Χ. αιώνα) και από τα μεγαλύτερα ιερά του Ασκληπιού από τα εκατοντάδες των Ασκληπιείων της αρχαίας Ελλάδος. Πολλά τοπωνύμια και ονόματα δείχνουν ότι αυτή η πόλη κατοικούνταν από άποικους από την αρχαία Τρίκκη.

Φωτο: Η Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού στην Παλιά Πόλη των Τρικάλων, από την περιοχή της Κύρου, γιατροί στο επάγγελμα ασκούσαν την ιατρική αφιλοκερδώς, γι αυτό επονομάστηκαν “Ανάργυροι” (δεν έπαιρναν χρήματα) συνδέοντας τους με τη θεραπευτική παράδοση της Αρχαίας Τρίκκης.