Η Ελληνική Βουλή στην ιστορική της συνεδρίαση την 27/6/15 αποφάσισε στη πιο κρίσιμη φάση της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας, να προκηρύξει Δημοψήφισμα για το κρίσιμο εθνικό ζήτημα : «γίνεται αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν στο Γιούρογκρουπ της 25/6/15 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και αποτελείται από 2 έγγραφα τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;».

Και μόνη η Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της 26/6/ για Δημοψήφισμα, άρκεσε για να εξωθήσει το Ιερατείο το οποίο διοικεί τη σημερινή Ενωμένη Ευρώπη σε σπασμωδικές αντιδράσεις :

• Ανακοίνωσε ότι τα 2 έγραφα «Reforms for the completion of the Current Program and beyond” και το δεύτερο « Preliminary Debt Sustainability Analysis», αποσύρονται
• Αναζητά τρόπους για συνέχιση των διαπραγματεύσεων με την Ελληνική Κυβέρνηση αναιρώντας τη λογική του τελεσίγραφου, του παιγνιδιού που τελείωσε
• Οδήγησε την κ.Μέρκελ να καλέσει την Ελλάδα να δεχθεί «τη γενναιόδωρη πρόταση» – όπως είπε – της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, ξεμπροστιάζοντας όσους υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει αντικείμενο για το Δημοψήφισμα
• Οδήγησε το Γάλλο – Γερμανικό Διευθυντήριο να επικοινωνήσει με τον κ.Ομπάμα για το ελληνικό πρόβλημα χρέους
• Επικαλείται τη σύνταξη νέου κειμένου των θεσμών που να περιλαμβάνει προτάσεις απομείωσης του Χρέους (όπως τους συμβουλεύει και ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάκ Λιού ) και μέτρα αμοιβαία επωφελούς Συμφωνίας.

Ταυτόχρονα, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες  κάνουν ήδη  κοινοβουλευτικές  διεργασίες για το ελληνικό πρόβλημα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε μελέτη του για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους προτείνοντας κούρεμα 30%, ενώ Γερουσιαστές των ΗΠΑ προειδοποιούν το ΔΝΤ για τις ευθύνες του έναντι της οικονομικής ανάκαμψης της Ελλάδας.

Την 29/6/, ο Πρόεδρος της Κομισιόν κ.Γιούνκερ σε Συνέντευξη Τύπου προσπάθησε να δώσει μια εντελώς διαφορετική εικόνα για το ναυάγιο στο τραπέζι του διαλόγου και για τις προθέσεις των δανειστών έναντι «της χώρας του Πλάτωνα που πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία της Ενωμένης Ευρώπης». Ανέφερε ότι :

• δεν υπήρξε ποτέ τελεσίγραφο
• η πόρτα του διαλόγου σε πολιτικό επίπεδο, στην Ευρώπη της συμφιλίωσης χωρίς εθνικούς εγωισμούς, στην Ευρώπη της σύγκλισης, των δημιουργικών συμβιβασμών, παραμένει ανοικτή
• δεν προτάθηκε περικοπή συντάξεων αλλά αλλαγές για να γίνει βιώσιμο το συνταξιοδοτικό σύστημα και αναλογικές προσπάθειες για τα εισοδήματα
• η πρόταση του Νοέμβρη του 2012 για την απομείωση του χρέους ισχύει και σήμερα
• η δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας θα βρίσκεται υπο έλεγχο και με μέτρα για την απασχόληση
• πρέπει να υπάρξει δίκαιο φορολογικό σύστημα και Ανεξάρτητη Φορολογική Αρχή για πόλεμο με τα συμφέροντα και αξιοποίηση τεχνικής βοήθειας που μπορεί να δοθεί
• οι τιμές στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας είναι μεγάλες, πρέπει να μειωθούν
• πρέπει να γίνει εκσυγχρονισμός στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που να συνάδει με βέλτιστες συμπεριφορές
• η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα ωφεληθεί με πακέτο επενδύσεων 35 δις ευρώ….

Εάν όλα όσα  διακήρυξε ο Πρόεδρος της Κομισιόν και πρόσφατα ο Πρόεδρος της Γαλλίας κ.Ολάντ, ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας κ.Ρέντσι κ.ά. γίνουν δεσμευτικά και για τους ίδιους και για όλα τα θεσμικά όργανα των δανειστών, ανεξάρτητα από την έκβαση του Δημοψηφίσματος,  τότε μπορεί ΑΜΕΣΑ, κατά τη γνώμη μου, να υπάρξει αμοιβαία επωφελής ΣΥΜΦΩΝΙΑ έντιμου συμβιβασμού.

Οι εξελίξεις, η έντονη κινητικότητα, προκλήθηκαν από ένα Δημοψήφισμα που έπρεπε ούτως ή άλλως να γίνει. Την 25 Γενάρη ο Ελληνικός λαός, βιώνοντας την άθλια πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία, στις συνθήκες διαβίωσης και ένα τεράστιο χρέος στο 177% του ΑΕΠ μετά από 5 χρόνια μνημονιακών πολιτικών, μας εξουσιοδότησε να εφαρμόσουμε το Πρόγραμμα παραγωγικής – διοικητικής – αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης που ανακοινώσαμε και τις δεσμεύσεις της ΔΕΘ, παραμένοντας στο ευρώ. Προέκυψε όμως η δραματική Διαπραγμάτευση με τους εκπρόσωπους των δανειστών η οποία οδήγησε αρχικά στη μεταβατική Συμφωνία « δημιουργικής ασάφειας»  της 20^ης Φεβρουαρίου (την οποία κάθε πλευρά την ερμήνευε σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες) και στη συνέχεια στον  «διάλογο κουφών» στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στο ΧΙΛΤΟΝ, όπου οι μεν δανειστές ήθελαν « πάση θυσία» την υλοποίηση της 5^ης Αξιολόγησης και των 19 προαπαιτούμενων, η δε ελληνική πλευρά μια αμοιβαία επωφελή Συμφωνία (που κατέληξε στο 47 σέλιδο κείμενο, στα συνοδευτικά του, στο επίσημο κείμενο που υπέγραψε ο Πρωθυπουργός την 22/6/).

Η βασανιστική Διαπραγμάτευση σε καθεστώς προκλητικής και μεθοδευμένης  οικονομικής ασφυξίας και αφόρητων εκβιασμών έφερε στην επιφάνεια το μείζον εθνικό ζήτημα : Τι μπορούμε να θυσιάσουμε για να αποφύγουμε τις απειλές  εξόδου από την Ευρωζώνη και για να υπάρξει Συμφωνία με τους δανειστές ;

ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, απαντάνε: τα πάντα. Και την ψυχή μας. Ότι ζητάνε οι δανειστές. ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Ότι πεί ο κ.Σόϊμπλε, ο κ.Ντάϊσελμπλουμ, ο κ.Ντράγκι, ο κ.Τούσκ…. ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις τους στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους, σε διαιώνιση της καταστροφικής ύφεσης, της κοινωνικής εξαθλίωσης, της εθνικής ταπείνωσης…

Το ΠΑΣΟΚ της κ.Γεννηματά είχε τουλάχιστον την ευαισθησία να στείλει επιστολή στους ηγέτες των Σοσιαλιστικών Κομμάτων και στους δανειστές, να μην επιμένουν σε εκβιασμούς και ακραίες συμπεριφορές.

Η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής την 27/6/ ήταν συγκλονιστική. Η πλευρά του κλάμπ «των προθύμων» κατέφευγε σε αστεία επιχειρήματα με κυρίαρχο το εξής καταπληκτικό : « ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρώπη». Εάν ήταν στιγμιαίο λεκτικό λάθος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Φαίνεται όμως ότι συνειδητά ταυτίζουν την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση με την Ευρώπη για να δημαγωγούν, ενώ γνωρίζουν ότι η Ελβετία π.χ. δεν ανήκει ούτε στη ζώνη του ευρώ ούτε στην Ε.Ε., ενώ η Μεγ.Βρετανία προγραμματίζει να κάνει Δημοψήφισμα το 2017 για να αποφασίσει εάν θα παραμείνει στην Ε.Ε.

Το πιο θλιβερό είναι ότι ως Ευρώπη εννοούν το Ιερατείο της, την ερμηνεία του Σόϊμπλε για το τι είναι Ευρώπη.  Ως Ευρώπη εννοούν το Κογκλάβιο που αποφασίζει.

Το κεντρικό ζήτημα λοιπόν που κλήθηκαν, κατά τη γνώμη μου, να  λύσουν την Κυριακή οι πολίτες με την ψήφο τους, είναι :

Μπορεί η Ελληνική Κυβέρνηση να υπογράψει μια Συμφωνία με ρυθμίσεις και μέτρα που  καθιστούν μόνιμα τη χώρα Αποικία Χρέους  ή πρέπει να επιμείνει «πάση θυσία» σε έναν Έντιμο Συμβιβασμό που να επιτρέπει να αισιοδοξούμε για τη παραγωγική- διοικητική-αναπτυξιακή ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ  και για τη  βιώσιμη εξυπηρέτηση του υπέρογκου χρέους το οποίο προκάλεσε ένα άθλιο, πελατειακό, διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, σύστημα εξουσίας ;

Μπορεί η Ελληνική Κυβέρνηση να υπογράψει μια Συμφωνία που έχει τη λογική των Μνημονίων ;

Μπορεί να έχει την υπογραφή μας μια Συμφωνία που οδηγεί :

• το Χρέος να γίνεται 142,2 % το 2022, όταν το 2010 θεωρήθηκε μη βιώσιμη η εξυπηρέτησή στο 120% του ΑΕΠ
• την Ελληνική Βουλή να συμφωνεί ότι «οι Ελληνικές Αρχές δεσμεύονται να μην καταργήσουν προηγούμενα μέτρα και να μην προβούν σε μονομερείς ενέργειες χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση με τους Θεσμούς
• ο ελληνικός τουρισμός να δέχεται τρομακτική επιβάρυνση που ωφελεί ανταγωνιστικές χώρες
• να καταργείται ο μειωμένος ΦΠΑ στα Νησιά
• να μειώνονται οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας
• οι αγρότες και η αγροτική οικονομία να δέχονται νέα πλήγματα
• η απαίτηση για μηδενικά ελλείμματα στα Ασφαλιστικά Ταμεία να προκαλούν κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, αύξηση της εισφοράς στο κλάδο υγείας και για τους αυτοαπασχολούμενους, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, νέα λαίλαπα περικοπών στις συντάξεις, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, μείωση των δικαιούχων του ΕΚΑΣ, ενοποίηση όλων των επικουρικών ταμείων
• να επιτρέπονται ομαδικές απολύσεις, εργοδοτικό λόκ-άουτ, εργασιακή ζούγκλα, κατασχέσεις μισθών-συντάξεων για οφειλές στο Δημόσιο, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ στο ύψος των 2,65 δις ευρώ με ισοδύναμα μέτρα εάν υπάρξει μείωση των αντικειμενικών αξιών, αύξηση 100% της προκαταβολής των φόρων
• να ιδιωτικοποιηθεί ο ΑΔΜΗΕ
• να ακυρωθεί ο σχεδιασμός της ανακατανομής των φορολογικών βαρών κατά των πλουσίων, του ελέγχου των τριγωνικών συναλλαγών, της νομοθετικής ρύθμισης της ελευθερίας των συλλογικών συμβάσεων και της σταδιακής αύξησης του κατώτερου βασικού μισθού

Συμπερασματικά :

• όσοι θέλουν μια Συμφωνία που  να απαιτεί από την Ελλάδα « ΓΗΝ ΚΑΙ ΥΔΩΡ», σε μια Ευρώπη που καθοδηγείται από τον Σόϊμπλε και μια Κυβέρνηση από το «κλάμπ των προθύμων» ( μαζί με τους Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμο, Σαμαρά, Βενιζέλο, Στουρνάρα… ), ψηφίζουν ΝΑΙ
• όσοι διεκδικούμε την Ελλάδα της επανεκκίνησης της οικονομίας της, της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής τραγωδίας, της νέας εθνικής Αναγέννησης, σε μια Ευρώπη του ουμανισμού – της αλληλεγγύης – της δημοκρατίας – των δικαιωμάτων – του εργασιακού πολιτισμού – της αναβάθμισης της ποιότητας ζωής όλων των κατοίκων της και μια Κυβέρνηση που να αποδεικνύει με τις επιλογές της, με το νομοθετικό έργο της ότι « οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη», ψηφίζουμε το περήφανο, αγωνιστικό ΟΧΙ, που μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά σε μια αμοιβαία επωφελή Συμφωνία Έντιμου Συμβιβασμού.

Το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος είναι ήδη γνωστό. ΕΝΩΝΕΙ την ιστορική διαδρομή αυτής της χώρας, με τη φωνή των κινημάτων, με τα συνθήματα συμπαράστασης των διαδηλωτών – των διανοουμένων –  των ευρωπαϊκών λαών σε κάθε άκρη της Ευρώπης για την  «άλλη Ευρώπη» που ονειρευτήκαμε και « είναι εφικτή» με ριζοσπαστικές αλλαγές του συσχετισμού δυνάμεων σε όλες τις χώρες, με την επιτυχία του αριστερού κυβερνητικού προτύπου στην Ελλάδα…